Skírnir - 01.01.1907, Qupperneq 80

«0
Kormakur og Steingerður.
hans í snæðingi. Kormakur sat utar við dyr í tjaldinu og drakk
ítvimenning á Steingerði.
Er heim kom úr leiSangrinum býr Þorvaldur tinteinn skip sitt
-til Danmerkur og SteingerSur með honum. Litlu síðar fara þeir
'bræður sömu leið. Hitta þeir Þorvald, og höfSu þá víkingar rænt
öllu fé hans og tekið Steingerði. Ráðast þeir bræður á víkinga og
ná Steingðrði og færa hana Þorvaldi. Þorvaldur bað SteingerSi nú
fara með Kormaki ; sagSi hann drengilega hafa eftir sótt. Kor-
makur kvaS þaS vilja sinn. Steingerður kvaðst ekki skyldu kaupa
um knífa. Kormakur kvað og ekki þess mundu auðið verSa ; kvað
illar vættir því snemma hafa skirt eða ósköp, og baS Steingerði
fara með bónda sínum.
Fóru þau heim til Islands.
En þeir bræður fóru og herjuðu um Vesturlönd. Þar fell
Kormakur — um þrítugt aS aldri — ef sögunni má trúa.
I síðustu vísunni, sem til er eftir hann, minnist hann Stein-
gerðar eins og f hinni fyrstu.
Þetta var fyrir 9—10 öldum. En ástir Kormaks og Stein-
■gerðar gleymast ekki. GlæSur þeirra lifa enn í vísum Kormaks.
Hin stutta, hraðorða frásögu sögunnar geymir myndir þeirra —
hverfular skuggamyndir á rökkurt.jaldi löngu liðinnar aldar. Myndir
manns og konu, sem sjást og unnast, finuast og skilja, kyssast —
og hverfa. Saga þeirra er : aðdráttur og hrinding, ástin sem tekur
•og ástin sem sleppir um leið og hún fær handfestu, því að :
Astin hefir hýrar brár,
en hendur suudurleitar;
ein er mjúk en önnur sár,
en þó báðar heitar.
Kormakur. — Skáldið, sem elskar frá fyrsta augnakasti; skáld-
/ið, sem fagur fótur vekur æfilanga ástarþrá; skáldið, sem ástin
, verður að lofsöngsljóðum um unnustuna; skáldiö, sem hefir óbeit a
öllum böndum ; skáldið, sem unnustan er næst þegar hún er fjærst;
, skáldið, sem á ódauöleg ástarorð á vörum, en flyr framkvæmdirnar;
skáldið, sem gleymir því stundum, að konan hefir bæði sál —
og líkama.