Skírnir - 01.01.1907, Page 81

Kormakur og Steingerður.
81
Og Steingerður. — Konan, sem undir eins verður stars/nt á
skáldið, fölleita með svörtu augun ; konan, sem vill sjá sjálfa sig í
Ijóðum hans, dregst að honum af duldri þrá eins og hálfkveðinni
vísu, sem kitlar eyrað og bendir inn í n/ja heima; konan, sem er
ung og hraust og sterk—• getur haldið karli föður sínum föstum ef
hún vill — og lætur sér því ekki lynda ljóðin ein ; konan, sem
vill heldur verkin en orðin og biður tröll hafa þann mann sem
kveður um hana ódauðleg ljóð — hinum megin við bríkina; kon-
an, sem hrindir skáldinu frá sér, en dregst að honum aftur eins og
óráðinni gátu; konan, sem st/rir á flatt skip hans og hvolfir því,
en drekkur með honum tvímenning að kvöldi ; konan, sem kyssir
nauðug og þó viljug; konan, sem að lokum bregður blæju hálf-
kæringsins yfir sviknar vonir — og fer heim með bónda sínum. —
Kormakur og Steingerður lifa enn !
Guðm. Finnbogason.
6