Skírnir - 01.01.1909, Qupperneq 17

Skapstórar konur.
17
legur hingað til lands, hann sé í svo miklum hávegum hafð-
ur í Noregi, og að Olafur konungur Tryggvason muni gifta
honum Ingibjörgu systur sína, sem Laxdæla segir, að
verið hafi þeirra kvenna fríðust, er þá voru þar í landi.
Guðrún tekur þessari fregn út á við með sömu stilling-
unni, sem hún tekur öllu þvi, er henni ber að höndum
og henni þykir mestu og verstu máli skifta. Hún kvað
það góð tíðindi — »en þvi at eins er Kjartani fullboðit,
ef hann fær góða konu, ok lét þá þegar falla niðr talit,
gekk á brott ok var allrauð, en aðrir grunuðu, hvárt
henni þætti þessi tíðindi svá góð, sem hon lét vel yfir«,
segir Laxdæla. Skömmu síðar tekur Bolli að biðja Guð-
rúnar. Hún veitir afdráttarlaus afsvör um það mál, seg-
ist engum raanni giftast, meðan hún spyrji Kjartan á lífi.
En faðir hennar sækir málið afar-fast með Bolla. Guðrún
metur orð hans stórmikils, því að hann er spekingur að
viti, þó að honum skjátlaðist í meira lagi þetta skiftið.
Bræður hennar eru þessa líka mjög fýsandi. Og þar kemur
um síðir, að Guðrún lætur undan, þó að hún ætti sjálf
svör íyrir sér, af því að hún var ekkja, »ok var þó hin
tregasta í öllu«, segir Laxdæla. Og Guðrún giftist Bolla
•— og glatar með því sálarfriði sínum það sem eftir er
æfinnar.
Kjartan kemur heim úr utanför sinni með hinni mestu
virðingu. Meðal þeirra gersima, sem hann hefir með sér,
er sverð, sem Olafur konungur hefir gefið honum að
skilnaði, og motur, sem Ingibjörg konungssystir hefir gefið
honum, og býst við, að hann muni gefa Guðrúnu. Lax-
dæla segir um það djásn, »at engi var þar svá vitr, eða
stórauðigr, at slíka gersemi hefði sét eða átta. En þat er
hygginna manna frásögn, at átta aurum gulls væri oflt í
motrinn«. Kjartan gengur að eiga Hrefnu og gefur henni
moturinn að línfé.
Nú ágerist óþokki með þeim Hjarðhyltingum og
Laugamönnum, þó að feður Kjartans og Guðrúnar héldu
vináttu sinni og Olafur pá reyndi af alefli að halda við
friðinum. Bolli vill halda vináttu Kjartans, en Kjartan
2