Skírnir - 01.01.1909, Qupperneq 40

40
Ur ferðasögu.
Listabrngurinn. sem er yfir svo mörgu í bænum, virtist
koma fram jafnvel í gesthúsinu þar sem eg bjó, og var það þó
auðvitað ekki af betri endanum. Dögurðarstofan var ljósum
viði prýdd af listahöndum t. a. m., og alt var svo skemtilega
þokkalegt í samanburði við það sem mér síðar reyndist í París,
þessum fræga listabæ, og var þó gistingin liku verði goldin.
3.
A víðum völlum sunnan til í borginni var verið að heíja
stóra vísinda-, lista-, iðnaðar- og skólasýningu, og var þar fag-
urt og fróðlegt um að litast. Ekki virtist mér, síðar meir,
annar eins fegurðarblær yfir fransk-brezku sýningunni i Lund-
únum, þó að meiri væri um sig, meira í hana borið og af
henni látið. Ymisleg aðdáanleg kensluáhöld voru þarna og
teikningar skólabarna og handavinna og þótti ótrúlega vel gert.
Einkennilegt var að sjá á aflstöðinni, hvernig æðandi afl
hefir verið beizlað og beint í mannanna þarfir, en óskemtilegt
þó að hugsa til þess, að hve litlum notum öll þessi tamning.
á jötunöflum náttúrunnar kemur ennþá, hjá því sem verið
gæti, hve margt er enn þá óunnið, eða illa unnið af veikum
og ofþreyttum höndum, sem vinna mætti með vélum; hvernig
mikill hluti mentaþjóðanna er enn þá ekkert annað en nokkurs
konar húsdýr, arðsömustu húsdýrin, eins og verksmiðjueigend-
urnir sýna á sjálfum sér og bústöðum sínum.
Einkar fróðlegt var þarna á sýningunni snildar vel gert
yfirlit yfir bæversku hásléttuna og Alpafjöllin sunnan að henni;
var sumt upphleypt, en málað það sem fjær var, og höfðu lagt
saman listamenn og landfræðingar. Eru slíkar landamyndir
frábærlega vel fallnar til að sýna landslag alt, hversu lítið
borganna gætir í viðlendinu og hversu smá eru mannaverkin
hjá byggingum náttúrunnar. En þó er furða hvað mikið menn-
irnir hafa að gert, einkum þegar þess er gætt, að þessi undar-
lega litlu dýr, sem í fylstu merkingu orðsins hafa risið upp á
móti því sem einu sinni var niðurröðun hlutanna, með því að
fara að ganga á afturfótunum, eru rétt nýfarnir að leggja hönd
á plóginn. Því meira sem maður sér af furðuverkum mann-
anna, því sterkari verður sú hugsun: við hverju má ekki búas'c*