Skírnir - 01.01.1909, Síða 51

Vistaskifti.
51
kerabu þegjandi af gríðarlegu kappi. Eg hröklaðist aftur
á rúmið. Jón horfði á hana og brosti ljúfmannlega.
Hún tók ekki nýja kembu. Mér sýndist, sem hún
hefði ekki rænu á því. Hún vafði endanum um rokk-
brúðuna, eins og í leiðslu, og ýtti rokknum frá sér.
— Og bölvuð lymsku-tóan! sagði hún þá. Þetta er
eftir Ragnhildi. . . . Veiztu, hvað eg geri? Eg hefi hann
meðgjafarlaust sjálf. Eg læt ekki Ragnhildi ráða neinu
á mínu heimili. Hún skal leika sér að einhverju öðru en
því að taka fólk af m é r.
Nú þóttist eg sjá, hvoru megin eg ienti í hrindingun-
um! Sigga vinnukona hafði sagt mér, að öllum mönnum
væru ásköpuð forlög, ill eða góð; sumir fæddir lánsmenn,
aðrir ólánsmenn Mér hafði æfinlega þótt það undarlegt
réttlæti, og það hafði fylt mig ótta. En nú vissi eg, hvort
hlutskiftið mér var ætlað. Eg átti að verða einstæðingur
og aumingi og afhrak veraldar alla mína æfi. Og eg ósk-
aði mér, að henni yrði lokið fyrir kvöldið.
Jón drakk alt, sem eftir var í pelanum. Að því loknu
tók hann til máls:
— Heyrðu nú, Þorgerður. Nú er eg fullur. Og þess-
vegna er eg góður. Og þess vegna þykir mér vænt um,
að þú fáir einu sinni að kenna á því, hvernig þú ert.
En eg er ekki s v o fullur, að þér sé ekki óhætt að trúa
hverju orði, sem eg segi. Þú fengir ekki að halda Steina,
þó að þú byðir sveitinni þúsund krónur. Þórður, vinur
þinn, hefir sagt Ragnhildi, hvernig þú ert við barnið, og
fengið hana til þess að bjóðast til að taka drenginn. Hana
mun líka eitthvað hafa grunað eftir kirkjuferðina hans
Steina í sumar, segir Þórður. Og hann hefir lika sagt
oddvitanum, að Steini sé gæðabarn, og að þú sért sú
versta norn, sem til er á guðs grænni jörð. Og þó að
Þórður hefði ekkert sagt, þá skyldi eg hafa sagt frá
því. . . .
— Þú?! sagði Þorgerður.
Oft hefir mig síðan furðað á því, hverjum kynstrum