Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.08.1912, Síða 75

Skírnir - 01.08.1912, Síða 75
Um talshætti i islensku. 265- urkvæmilegt. — Að (fara að) »hrökkva upp af« (o: af klakkn- um) er alment haft um að deyja, einkum haft um eldra fólk, sem fyrirsjáanlegt er að muni þá og þegar geta dáið. — Jeg tel víst, að talsh. »hver er sínum hnútum kunnug- astur« sje tekinn af þeim hnútum, er baggareip og bönd eru hnýtt með. — Hjer til heyrir og »að fara á hundavaði* yfir e-ð, = að gera eitthvað heldur lauslega eða óvand- virknislega, og er dregið af því hvernig hundar fleyta sjer eða vaða yfir ár. — Loks er: »að tjalda (ekki nema, lengur en) til einnar nætur« = búa sig ekki (eða: búa sig) undir lánga framtíð. Nú koma sjóferðirnar og eru þar víst fult svo margir talshættirnir. Þarf þá fyrst »að fá góðan byr« eða »að það blási byrlega«; þetta er haft um málefni, sem vel er tekið undir og líklegt er að fái góðan framgáng; og sá sem hefur fengið góðan árángur af athöfnum sínum, þótt ekkert eigi skylt við sjó eða róður — »hann hefur komið ár 8inni vel fyrir borð«. Góður og þrálátur ræðari »situr (auðvitað) við sinn keip«; en það gjörir líka sá, sem held- ur við sína skoðun (á hverju sem er) og vill ekki láta sigr og er þá sem mönnum stundum þyki nóg um þráann. »Að slaka til á klónni« = láta undan, (gefa eftir), af »kló« á segli, sem er lykkja í seglhorninu eða segljaðrinum. — Skip og bátar stóðu (og standa) á landi uppi; þau voru (eru) sett upp, er lent var, og dregin aftur þegar róa eða sigla skyldi, en til þess að alt gengi hægar, voru (eru)' settir hlunnar undir þau með jöfnu millibili. Þar af er dreginn talsh. »það er komið á fremsta (fremstu, síðustu) hlunn (hlunna)« með e-ð = það er svo komið, að e-ð verð- ur að gerast þegar, og má ekki bíða lengur (»sjóferðin« er að byrja), annars gæti verið áhætta með að bíða. — »Að láta (málið) dragast úr hömlu* = að láta e-ð frestast eða falla niður; þessi talsh. er dreginn af árinni sem leik- ur í hömlunni (árarbandinu), ef hún dregst úr hömlunni (og rennur í sjó út), þá verður róðrarfall og töf. Vera má þó, að »hamla« standi hjer í hinni fornu (norsku) merk-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.