Fjölnir - 01.01.1844, Blaðsíða 130

130
vevfta menn a5 láta kjósendur hafa fyrir f)ví sjálfa, að
úlvega sjer vissu um, að þeir, sem fieim kemur til hugar
að kjósa, eigi jafn-mikla (járeign og til er tekin, og f)a5
hefur mönnum f)ótt ógjörandi, þótt fjáreignin ætti að vera
fasteign, en yröi ennþá síður í mál takandi, ef hinda ætti
kjörgengi við lausafje; eða menn verða að láta búa til
kjörskrár yfir kjörgenga menn. En Reykjavíkur-nefndin
(sem Melsteð var í) hefur sýnt og sannað, að slikt verður
ekki gjört á Islandi nema annaðhvort með miklum kostn-
aði, tímatöf og erfiðisauka (eins og áður er sagt), eða
með því að binda kjörgengi við sýslur og landsfjórðunga.
Vjer þorum óhætt að fullyrða, að það er ógjörningur að
semja kjörskrár og senda um land allt svo vel fari, þó
menn vildu verja til tíma, erfiði og kostnaði, og menn
hljóta þá að binda kjörgengi að mestu leyti við kjörþingin,
eða að nafninu við landsþriðjungana, eins og nú er á
kveðið, ef menn fara að binda kjörgengi við fjáreign. En
eru það ekki anmarkar, sem hnekkja haganlegum kosn-
ingum að neyöa menn til að kjósa samþingismenn sína,
eða að minnsta kosti samþriðjungsmenn, þó þeir hafi
langtum betra traust á einhverjum utanþingismanni eða
utanþriðjungsmanni ? Er ekkert varið í allt það amstur
og erfiði, sem leiðir af að semja kjörskrár og senda um
allí kjövþingið eða allan þriðjunginn, og alla þá fyrirhöfn,
sem bökuð er kjósendunum, ef hver þeirra fær ekki eina
skrá? Er það að engu teljandi allt það þras, sem orðið
getur um á eptir, hvort fulltrúinn sje rjettkjörinn, þegar
kjörgengin er bundin við fjáreign? Og eru allar þær
riptingar á kosningunum einskisverðar, einkum á fámennu
þingi, sem af því geta risið?
jþá er enn eptir að minnast á, hvernig kosningunum
sjálfum skuli haga. I þessari grein er eitt atriði sem
miklu máli skiptir: hvort kosningarnar skuli vera einfaldar
eða tvöfaldar, það er: hvort kjósendurnir skuli beinlínis
velja fulltrúana, eða þeir skuli að eins kjósa kjörmenn,