Fjölnir - 01.01.1844, Blaðsíða 111

111
sem samcli fíumvarpið um Júngskíipin, mundi hafa kallað
smífti sitt “standafung”, eða eitthvað f)ví um líkt. Nú
kynni margur að segja, að hefði konunginum dottið í hug,
að Islendingar1 mundu hafna hoði hans, að skapa 'sjer
þjóðlegt fulltrúajiing, og kjósa hcldur að laga {)ing sitt
í öllu eptir dönskum fulltrúaþingum, enda f>ar sem lög-
unin verður ekki að eins óþjóðleg, heldur og ógjörlcg
(sbr. Tíðindi frá nefndarfuridum í Rv. síðari deild, bls.
9—41 og bls. 20), mundi hann aldrei hafa ætlazt til að
þingið yrði kallað alþingi. En f)á er önnur ástæða fyrir,
að það sje rjettmæli, að segja Islendingar hafi fengið al-
þingi aptur, og sú er ástæðan, að hversu ólögulega sem
því þingi er fyrir komið, er nii á að nefna því tignar-
nafni, þá er það þó að miklu leyti undir yður sjálfum
komið, lslendingar! hvort alþingisnafnið verður rjettnefni.
En til þess þarf fyrst af öllu, að þingsköpunum veröi
breytt á margan hátt til betri vegar frá því sem nú er,
og það tekst, með guðs aðstoð, ef þeir menn, sem það
vandhæfi er á hendur falið, að kjósa landinu fulltrúa,
leggja alla alúð á, að finna þá rnenn, sem fúsastir sjeu á
breytingarnar og hæfastir að niæla fram með þeim, það
er, sem hafa til vit og vilja, að sjá gagti fijóðarinnar, og
þor og ósjerplægni til að halda því fram. En síðan niega
fulltrúarnir ekki bregðast þjóðinni, og þjóöin ekki bregðast
þeim, heldur styðja þá og styrkja með almennum bænar-
skrám.
jíað munu fáir efa á Islandi, að allur þorri þeirra
nianna, sem þar hafa íhugað málefni þjóðarinnar, og
lögun þá, er hið nýja þjóðarþing hefur nú öðlazt, mutii
vera samdóma um, að sú lögun sje að mestu óhæfileg,
og að enibættismannanefndin í Reykjavík haft í því efni
bæði brugðizt konunginum, með því að sernja þau þing-
sköp, seni þjóðinni urðu að vera ógeðfelld, og eins f'jóð-
') Fjölnir biður auðmjúklega ltöfunúinum fyrirgefningar.