Ný sumargjöf - 01.01.1859, Síða 11

11
lífi. Gekk hún skjálfandi yfir hallar garðinn og útað
hliðinu, en skríllinn flykktist að henni af forvitni og
glápti á hana. Ljet Rúdolf rjetta henni ljerepts böggul
útum hliðið og nokkra skildinga, því næst skellti hann
hliðinu í lás á eptir henni.
Nú vissi hún ekkert, hvar hún ætti að halla höfði
að; gekk hún ofan klettgötuna frá kastalanum og hjelt
sjer í handriðið. Bar nú bráðasta nauðsyn til, að fá
liúsaskjól næstu nótt; en áðurenn hún næði ofaní þorpið
niðrí dalnum, hnje hún máttvana til jarðar. þ>arna lá
hún góða stund meðvitundarlaus og þegar hún raknaði
við var fullrökkvað, og sá hún standa umhverfis sig
nokkra menn úr dalnuin, sem sáu aumir á henni. Drengur
nokkur, sem hafði verið að leika sjer fyrir neðan klettinn
hafði sjeð hana og sagt frá þessu kynlega atviki á bæ
foreldra sinna; höfðu þeir inargar velgjörðir þegið af frú
Littegarde og urðu hlessa, þegar þeir heyrðu, að hún
var svo aumlega á sig komin. Fóru þau hjón undir-
eins á stað til þess að hjálpa henni sem þau bezt gátu.
Raknaði hún við fyrir aðhjúkrun þeirra og rankaði við
sjer, þegar hún kom auga á kastalann, sein hafði verið
lokað eptir henni. Tvær konur buðust til að fylgja
henni heim aptur til hallarinnar, en hún færðist undan
og beiddi þær aðeins að vísa sjer leið, svo hún gæti
haldið áfrain göngu sinni, Reyndu þær til að leiða henni
fyrir sjónir, að hún væri ekki ferðaíær, en hún bar það
fyrir að lífi sínu væri hætta búin og stóð fast á því;
kvaðst hún þegar í stað verða að flýa burt úr Iandareign
kastalans. Og er fleiri og fleiri flykktust kringum
hana og hjálpuðu henni þó eigi, þá sleit hún sig af þeim