Ný sumargjöf - 01.01.1859, Qupperneq 94

94
garður víðáttumikill, að harmafrjett þessi var alllengi
að berast til hinna fjærlægari parta borgarinnar. Hefur
borgarmönnum víst ekki orðið svefnsamt um nóttina
eða morguninn, er skothrfðin dundi og bardaginn gcysaði,
og ekki munu Janitscharar hafa vakið margar grískar
konur af værum blundi. En er menn höfðu sannfrjett
ólánið, urðu húsin og klaustrin undir eins auð af
mönnum; flykktust hinir hræddu innbúar saman í
strætunum líkt og hjarðir felmtraðra dýra, einsog þeir
væru nokkru efldari fyrir það, að hugleysi svo margra
manna kom saman, og voru þeir svo einfaldir að hugsa,
að hinn einstaki væri óhultur og ósýnilegur innanum
svo mikinn manngrúa. Drifu þeir hvaðanæfa úr borginni
og þustu inn í Sofíu kyrkju, og á svipstundu fylltist
hún fjölda feðra. kvongaðra inanna, kvenna, barna og
guðhræddra meya, og var hleypt slagbröndum fyrir
dyrnar að innanverðu. Treystu menn spádómi nokkrum,
er heyrzt hafði, að einhverntíma mundu Tyrkir komast inn
í Miklagarð og elta hið rómverska lið allt að styttu
Konstantíns, er stóð fyrir framan Sofiu kyrkju, en ekki
lengra, því þá mundi engill stíga ofanaf hiinni með sverð
í hendi, og fá rfkið með hinu himneska sverði í
hendur fátæks manns, er sæti við fót styttunnar, og
segja: „Tak við sverði þessu og hefndu þjóðar drottins."
En þegar Tvrkir heyrðu orð þessi, myndu þeir undir-
eins flýa, og Rómverjar hrekja þá úr hinum vestlægu
löndum, og úr Asíu hinni minni, allt að endimörkum
Persalands.
Meðan þeir nú biðu hins seinláta engils, voru
kyrkjudyrnar brotnar upp með öxum, og með því