Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Blaðsíða 75

KONNUÐ FJOLL.
75
aldrei sjeð gras, er jafnmikið væri, og þar var í dældum, og
má sem til dæmis telja, að þeir fundu þar rauðbreysldngstoppa
stóra, er tóku meðalmanni í mjöðm. 14. dag ágústmán. dvöldu
þeir í lindunum og hvíldu hesta sína. Þar fundu þeir fornar
húsatóptir, og er auðsjeð, að lindirnar hafa einliverntíma verið
útilegumannabæli. Tóptirnar voru af grjóti hlaðnar, að veiið
þakið með blágrýtishellum, og mosi lagður á ofan. Tóptirnar
eru hlaðnar við lind eina, en á aðra hlið er klöpp, er myndar
einn vegginn. Fyrsta húsið er um 3 ál. á hvern veg, og eru
dyr á því þannig, að ranghali er hlaðinn frá því í bug niður
að lindinni, og er hann alls um 12 álna langnr, en hefir verið
svo mjór, að maður hefir rjett getað skriðið um hann á fjór-
um fótum. Annað húsið er vestar, 7 ál. á lengd en rúmlega
3 á breidd. í vesturenda þess er eldstó, en ei fundu þeir þar
annað en lítið eitt af brunnum beinum. Annar ranghalinn er
frá því húsi niður að lindinni, og ná ranghalarnir saman.
Kompa lítil var hjá eldskotinu, 3 ál. á lengd og alin á breidd.
Steinn með laut í lá þar á hvolfi, og áliíu þeir, að lautin tæki
2—3 potta; hefir það líklega verið pottur húsráðanda. Vegg-
irnir voru tvíhlaðnir, og heldur laglega gjörðir, en allt hlaðið
að sjer, og þakið með þunnum blágrýtishellum; nú eru þeir
farnir að hrynja og ranghaiarnir að mestu hrundir saman, en
þar sem veggir standa nær óskertir, eru þeir um mannhæð.
íJar fundu þeir hrossbein mikil, öll brotin til mergjar, en
sauðabein nærfellt engin. friðja tóptin var vestast; er hún
3'/a alin á lengd og l'/s á breidd, og hlaðin að sjer. Tveir
allstórir sprekakestir voru millum tóptanna, og orðnir mosa-
vaxnir. Nokkrum föðmum austar er rjett, er taka mun um
40—50 fjár, og stuttu þaðan byrgi, hlaðið í klettaskoru, 5 ál.
á lengd en 2 á breidd. |>etta eru leifar þær, er þarna fund-
ust, en engar sagnir lifa um menn, er þarna hafi átt að
búa. Sumir hafa viljað geta upp á því, að Fjalla-Eyvindur
hafi haft þarna aðsetur sitt, en þar eru fáar líkur með en
margar á móti. Hinn 15. fóru þeir úr Hvannalindum og
hjeldu niður í Herðubreiðarlindir og dvöldu þar nokkuð. Lítið
fundu þeir af högum á þeirri leið, en vestan undir Herðubreið
fundu þeir haga nokkra. Hinn 17. komu þeir til byggða að