Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Blaðsíða 55

ARFERÐ OG ATVINNUVEGrR.
55
var byrjað með það að stofna höfuðstól, er eigi væri minni en
20000 króna. Skyldi í hverju hlutabrjefi vera 1000 króna;
tíu af þeim áttu að vera í Álasundi í Noregi en hin 10 við
Eyjafjörð. Fjelag þetta er að því leyti samlag Norðmanna og
Eyfirðinga, og er það hin bezta tilhögun, því að með því stunda
báðir sinn hag í sameiningu. Þeir höfðu skip við Hrísey um
sumarið og veiddu þau vel, og varð það til þess, að almennur áhugi
vaknaði meðal manna þar um slóðir á því, að stunda á fram-
kvæmdir og öflugri fjelagsskap í þá átt.
Af verzluninni^ þetta ár er eiginlega ekki svo margt
að segja; það má segja, að hún væri í heldur góðu lagi, nema
hvað innlenda varan var heldur í lágu verði; var einkum talin
sök þess það, sem æ og allajafnt er hið gamla og allt of sanna
viðkvæði um oss íslendinga, að vjer verkuðum vörurnar svo illa,
að þær væru engum manni bjóðandi. 15 .dag marzmánaðar hjeldu
kaupmenn úr Reykjavík og Hafnarfirði ásamt nokkrum bændum
fund með sjer um vörnvöndunina. og kom það þá fram, að til-
raunir þær, er gjörvar höfðu verið árinu áður um að bæta hana,
höfðu þegar að góðu haldi komið. í*ótti fundinum þá öll nauð-
syn á að halda áfram uppteknum hætti; á fundinum varð ein-
um bónda það á, að geta þess, að það væri gott, að kaupmenn
vild þá og vanda vörur af sinni hendi, og flytja þær eigi skemmdar
og þótti kaupmönnum það all-erfitt, þar sem þeir hefðu milli-
göngumenn en keyptu lítið sjálfir, en lofuðu þó að reyna að
sjá um það, að flytja sem beztar vörur að auðið væri. Menn
reyndu síðan að vanda saltfisksþurrkunina sem auðið varð, en
það vildi eigi ganga greitt að verja hann skemmdum, því að
hitarnir og sólarbrunarnir eiga illa við hann. Saltfiskurinn
seldist frá 42—45 kr., og engin tregða var á að láta hann fyrir
það verð, þar sem nóg var til eptir jafnágætt aflaár. En þó fisk-
urinn væri svo óvanalega mikill sem hann var, virtist þó lítið vilja
grynna á kaupstaðarskuldum manna, enda vill það einatt brenna
við, þó illt sje til að vita, að eptir því sem meira er til að leggja inn
hjá kaupmanninum, því meira er aptur borið út fyrir búðarborðið
af «spritti« og slíkum nauðsynjavörum, sem eru meira verðar
en skarðið, sem gæti komið í skuldadálkinn fyrir það fje, sem