Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Blaðsíða 13

ATVINNUVEGIR.
13
II. Atvinnuvegir.
Árferð þetta ár hefur verið nokkuð misjafnt í ýmsum
hlutum landsins, enn þó eigi svo, að það geti eigi orðið tekið
í einu lagi. fess er getið í frjettunum frá 1878, að frostasamt
hafi verið um jólaleytið og undir árslokin; hörkur þessar hjeld-
ust fram yfir nýárið ; snjór mikill á Suður- og Vesturlandi og
vestursýslum Norðlendingafjórðungs, en í ífingoyjarsýslu og á
Austurlandi voru jarðbönn mikil. Um nýárið sást til hafíss fyrir
Norðurlandi. Litlu eptir það svíaði til, og hafíshroða rak í
burtaptur; en bráðum gekk aptur harðviðri og hríðar, og hjelt
þeirri tíð fram undir iok marzmánaðar. Þá gjörði hláku góða
um allt land, svo að öríst varð í Húnavatns- og Skagafjarðar-
sýslum, og allgóðar jarðir komu upp í snjóasvoitunum nyrðra og
eystra. En sú hláka varð eigi heldur langgæð, því að 29.
marz gekk aptur í norðanhríðar. Þó tók heldur að mifda veð-
urátt úr því. Um sumarmálin og síðara hlutann af apríl var
blíðutíð, en í byrjun maímánaðar gjörði hríðarkast á norðan,
og snjóaði þá víða norðanlands. Vorið var afarkalt og þurrt og
og optast frost á nóttum. Sumarið var blítt, og svo þurrt, að
varla kom deigur dropi úr lopti svo að nokkru næmi, neina á
Austurlandi og í Skaptafellssýslum var fjarska óþurrkasamt;
liaustið var hvervetna hið blíðasta þar til hinn 20. október, að
gjörði hríð á norðan í fjóra daga svo mikla, að í sumum sveitum
var nær haglaust eptir. En rjett á eptir gjörði hláku góða, og mátti
síðan heita, að sú hláka hjeldist fram undir jól; þá voru ein-
lægar þíður og blíðviðri, liver dagurinn öðrum betri; stundum
var þá samt nokkuð hvassviðrasamt. Um jóliu voru hrein-
viðri með nokkrum frostum og veður hið fegursta.
Af e 1 d g o s u m er lítið að segja; í ágústmánuði þóttust
sumir menn sjá til elds í hafi fyrir Keykjanesi, og nokkru síð-
ar er sagt að vikur nokkurt hafi rekið þar nærlondis. Annað
vita menn ei neitfc um þessa eldsuppkomu.
Grasvöxtur var víða í rýrara lagi, einkum á túnum og
þurrlendi, því að það vantaði vætu þá, er til þurf'ti í hinum miklu
þurrkum. Tún brunnu víða, einkum þar sem þau voru hólótt,
eða eigi varð veitt vatni á þau. Sömuleiðis spilltust þau víða