Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1901, Blaðsíða 154
154
klaustri stóð þar yfir fé; kom skrimslið að honum, og
réðst á hann, svo hann varð að leita undan; voru föt
hans rifin nokkuð, þegar hann kom heim til sín. Næsta
dag stóð Simon faðir hans yfir fénu, og hafði með sér
broddstaf mikinn. Skrimslið réðst líka á hann, en hann
rak í það broddstafinn, og glamraði þá í. Við þetta leit-
aði skrimshð undan, og sást ekki síðan. Það hafði verið
dökkleitt að lit'.
Enn er eftir að nefna tvenns konar vatnaskrimsli,
sem kend eru við fiska, og er trú manna, að þau haldi
hlífiskildi yfir fiskum þeim, er þau eru kend við að nokk-
uru leyti. Ferlíki þessi eru laxamóðirin og silungamóð-
irin.
Laxamóðirin á að vera voðalega stór og halda sig
þar, setn mikið er af löxum. I Laxá í Hnappadals-
sýslu var íyrrum laxveiði mikil og silungsveiði. Hyl-
ur einn var i ánni og jarðhús í, og var þar óvenjan öll
af silungi og laxi, en náðist aldrei; var það þá tekið til
bragðs, að sel var hlevpt í hylinn, og haft band á hon-
um, en menn voru fyrir neðan með net. Selurinn fældi
fyrst fram smásilungana. Síðan komu frarn laxarnir, og
veiddu menn þá hvorttveggja. Loksins komu tvær ógn-
arstórar skepnur frarn úr jarðhúsinu. Það voru laxa-
mæðurnar, özluðu þær fram ána, rifu öll netin, og héldu
af út í sjó. Síðan hefir aldrei veiðst í á þessari1 2. Saga
þessi á að hafa gerst nokkuru fyrir miðja öldina. Sil-
ungamóðirin hefst við þar, sem mikið erafsilungi. 1874
eða 1875 var maður við silungsveiði i Botnakrók upp af
Meðailandi á lítilli kænu, en tunglsljós var og gott veður.
Hann sá þar skepnu eina mjög ófrynilega, sem líkust var
stórri skötu, og þóttist hann vita, að það væri silunga-
1) Eftir sögn dr. Jóns Þorkelssouar yugrn.
2) Pjóðs. J. ÁrnasoDar I, ols. 635.