Eimreiðin - 01.07.1899, Qupperneq 62

arnir skildust að, og stóðu þeir nú sinn hvorum megin við bálið
og þurkuðu af sér svitann og blóðið. Klúbburinn færðist nær og
nær. Reyndar var það með lögum bannað að ganga með þannig
lagaðan fána, þegar kosningar stæðu til, en þær höíðu ekki verið
að fást um slíka smámuni. Lögreglan lét þær fara fram hjá og
gerði þeim engan farartálma, og þeir af hópnum, sem á táinu
stóðu, viku sér undan og út af því, því þeim leizt ekki á að verða
fyrir þeim. Áfram heldu þær, unz þær komu að leikhúsinu, þar
sem fundinn átti að halda; þar fóru þær inn.
Nú var klukkan orðin þrjú síðdegis. Menn komu úr öllurn
áttum og það var orðin svo mikil þröng á strætinu, að naumast
var hægt að komast áfram. Menn fóru að tínast inn í fundar-
salinn og þó leikhúsið væri stórt, fyltist það alveg á örstuttum
tíma. Ut við vegginn öðrurn megin sátu konur, sem komið höfðu
til að hlusta á ræðurnar. Þar var og saumaklúbburinn, og hafði
reist fánann upp við vegginn og horfði letraða hliðin fram.
Nú kom maður inn og kallaði: »Mr. Johnson er að koma!«
Þessum tíðindum fögnuðu hans menn með glymjandi lófaklappi.
Ruddust nú inn hópar af mönnum, og brátt gekkjohnson sjálfur
inn í salinn, ásamt helztu flokksmönnum sínum. Hann var glaður
í bragði, því hann hafði frétt um viðureignina, og það með, að
hans menn hefðu borið hærra hlut. Þótti honum það fyrirboði
þess, að hann mundi sigur vinna við kosningarnar. Hann gekk
nú fram fyrir konurnar og heilsaði þeirn kurteislega, og þótti þeim
sér virðing sýnd í slíku. Að því búnu tók hann sér sæti upp á
ræðupallinum.
Litlu síðar gekk Mr. Moore inn í salinn. Hann var lítill
maður vexti og hæglátur. Johnson stóð upp, þegar hann kom
inn, og þeir heilsuðu hvor öðrum með uppgerðar-kurteisi og sett-
ust síðan niður.
Nú var sá timi kominn, að silkihattur Johnsons skyldi fara
að taka þátt í stjórnmálum. Eftir' að forseti hafði sett fundinnr
stóð Johnson upp, tók ofan hattinn og hneigði sig og byrjaði að
tala með hátíðlegri rödd:
»Háttvirtu herrar og frúr! Ég þykist vita, að yður muni
öllum vera það að meira eða minna leyti ljóst, í hvaða tilgangi
vér komum hér saman í dag. Nú nálgast óðum sá dagur, er
stjórnvölur Kanada verður lagður yður í hendur, og yður þannig
gefið tækifæri til að lýsa yfir með atkvæðagreiðslu yðar trausti því