Eimreiðin - 01.07.1899, Qupperneq 70

190
Sveinn tók upp biflíuna kysti hana og lagði hana síðan á
borðið.
»Þessi eiður er ógildur,« sagði Mr. Moore. »Hann kysti ekki
á biflíuna, heldur á þumalnögl sína.«
»Mr. Moore,« sagði Johnson og hvesti á hann augun, »ég
vil aðvara yður um að ganga ekki of langt.«
»Mr. Moore,« sagði Grimur; »ég vil leyfa mér að tilkynna
yður, að það er ég sjálfur, sem er kjörstjóri her í dag. Hér stend-
ur í lögunum, að sá, sem vinnur eið, skuli kyssa á biflíuna, en
það stendur hvergi í þeim, að hann megi ekki kyssa á þumal-
nöglina, ef hún liggur á spjaldinu. Það geta verið vissar ástæður
til þess, að sá, er eiðinn vinnur, eigi hægra með að kyssa á nögl-
ina, heldur en á biflíuna, og ef nöglin liggur á biflíunni, þá er
eiðurinn góður og gildur. Gjörið svo- vel að rita það í bókina,
Brown, að nr. 83 hafi verið mótmælt af Mr. Moore.«
Sveinn greiddi nú atkvæði, og fór síðan sem fljótast út og
inn á næstu ölkrá til þess að fá sér hressingu og dró þar upp
fimm dollara seðil úr vasa sínum, sem kunningja hans furðaði
dálitið á, því áður um daginn hafði hann verið að biðja þá um
að lána sér fimm cent.
»Þér hafið úrskurðarvald í dag,« sagði Moore við Grim; »en
allar aðfarir yðar eru þannig lagaðar, að við þurfum að líkindum
að talast dálítið frekar við síðar.«
»Dirfist þér að brúka hótanir?« spurði Johnson.
»Ég brúka engar hótanir. Ég viðurkenni vald kjörstjóra, og
beygi mig fyrir því.«
»Það er yður líka fyrir beztu.«
Uti fyrir tók nú að gerast háreysti mikil, er mannfjöldinn
jókst og menn gerðust ölvaðir. Lögregluþjónninn hafði um morg-
uninn valið sér sæti fram við dyr á hurðarbaki. Honum þótti
það vissara að vera þar, sem hann yrði sízt ónáðaður, og í von
um að það yrði ekki, hafði hann tekið með sér vínflösku og
nokkra vindla, og hugsað sér að hafa »góðan tíma«.
Allan daginn voru ökumenn á þönum um borgina að smala
mönnum saman á kjörstaðinn. Báðir kandídatarnir höfðu leigt
fjölda hesta um morguninn til þessa, jafnvel þó lögin bönnuðu
slíkt. Fulltrúi sá, sem Johnson hafði úti, tók marga eintali, um
leið og þeir komu, eða fór með þá inn á veitingahúsið þar í grend-
inni til þess að gefa þeim hressingu.