Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1976, Blaðsíða 23

ÚR BRÉFUM SVEINS LÆKNIS PÁLSSONAR
23
þessum upplýstu tídum med ímsu móti straffad ogóstraffad! Eckitala
eg ad þessu sinni um þann almennasta máta þar til, svosem dulsmáls-
fædingar og fóstrdrif, ecki heldr um lífstyttandi physiskt barnaupp-
fóstr margra og þann þenkíngarhátt: ad börnum sie ei vert lækníngar
ad leita og þau séu sæl ef deyi sem fyrst, heldr um einn þridia máta,
sem nærfellt tekr hinum fram, og lídst þó óstraffadr. Þad verdur ad
segia svo hveria sögu sem gengur: Á ímsum ad þessu sinni ónefndum
stödum hef eg þess vís ordid ad ecki einasta kiörnar yfirsetukonur,
heldr og þeir sem sig gáfu út fyrir Fædingarhiálpara, bædi karlar
og konur, ecki víla fyri sier, máske laungu ádr enn náttúrlegr og
liettr fædíngartími er kominn, annad hvert af heimskufullri hrædslu
um ómögulega fædingu ellegar til ad giöra sier nafn, ad myrda
fóstrid med fúllu fiöri í módurlífi annadhvert med eigin höndum edr
og verkfærum til ad gieta dregid þad þess léttar út, og sem þeir
meina, biargad lífi módurinnar, med svo blódugum handatiltektum,
ad hveria lifandi túngu hryllir vid ad tala þar um, og hvad meira
er, ef finnast skyldu þeir ignorantere medal presta, sem ecki einasta
hieldu med og í forsvar tækiu þessa ódád, heldr skipudu yfirsetuk.
þannig ad lauga hönd sína í saklausu blódi. Þessir mordíngiar, sem
svo illa taka framfyrir hendr á Gudi og gódri Náttúru, eru helst of
fávísir til ad skéra úr þeirri í yfirsetuk(venna) fræðinni þýngstu
spurníng: hvert meira sé verdt líf fóstursins edr módurinnar, og
ættu bædi ad straffast og forbodast ad hræra jafnvel vid skinlausum
sképnum í burðarneid. Bædi manneskiuleg tilfinning og Emb(ættis)
skylda þrýstir mier til ad snúa mier um þetta efni til ydar velæru-
v(erdugu) — þess heldr, sem ég veit vissar, ad þér ecki tefied ad
benda vidkomendum í ydar Prófastsdæmi til ad koma í veg fyrir
þetta Gudleysi, og innklaga þad fyrir veraldlegt yfirvald ef framar
uppvíst verdr, hvar til ég hier med legg mína innilega bón, og undir
eins ad yfirsetukonunum tilhaldist í hverri sókn ad æfa sig vel og
yfirheyra láta í sinni konst, vera varsömum enn ei flasa ad einkum í
Fylgiu sókn eptir barnburð, og yfirhöfud skicka sier svo í öllu þvílíku,
ad forsvarad gieti bædi fyrir Gudi, mönnum og sinni egin samvitsku
— etc.
IB 7 fol.