Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1976, Qupperneq 34

34
ÚR BRÉFUM SVEINS LÆKNIS PÁLSSONAR
liggia fyrst um sinn, fullviss um ad þér hafid í huga bref þau og
fleira, er ydur kynni í hendur berast til innfærslu.
Hvort ydar Velborinheitum sýnist ad giöra nockud vid hiálagt
publik bref mitt edr ecki, set eg í ydar eigid vald, jeg vildi ná því
útlagda, eda Repartera þad á sr. Jón siálfann og Kálfaf(ells) kyrkju.
Fyrirgefid þier mier allann þennan þvættíng og klór, og leyfid mier
ad kalla mig
Ydar Velborinheita
elskandi skuld(bundinn) vin og þ(énara)
Sv. Paulson
Jeg fæ ecki af mier ad láta Annot(ationerne) med fylgia, og hleyp
í þegar á milli verdr ad redigera þad sem eg er viss um má med
fara. Jeg þakka ydr audmiúkast ydar laglegu og medlídunarfullu
Afskipti af Ingim(undi) á Selialandi, allt fór vel, ábúendaskiptin
framgengu kastalaust og nú þegia allir, þannig sigrar optar gott
málefni! Ingimundr kominn af dánumönnum, duglegr siálfr ad allri
reynd; en sídar komst med kappsmunum ad Selial(andi), var þar
öfundadr og ofsóktr af því hann var ei sveitlægr, og átti hardast í ad
flytiast þadan.
Lbs. 437 b fol.
1 Bjarni amtmaður hafði verið settur stiftamtmaður fyrir C. L. E. Moltke 7/8 1823 til
1/8 1824. Síðan endurtók sagan sig fyrir Th. Hoppe stiftamtmann frá 6/9 1825—6/6
1826.
2 Sr. Benedikt Sveinsson (1764—1839) í Hraungerði.
Sr. Brynjólfur Árnason (1777—1852) á Langholti, móðir hans Guðrún var systir Jóns
Eiríkssonar.
3 Mynd Olafs Ólafssonar prófessors á Kóngsbergi af minnismerki yfir Jón Eiríksson.
4 Að mínum dómi og ég hef raunar gott vit á því.
5 miður sannsöglum.
Viik á Þorláksd. 1824
Velborni hærstvyrdi Herra Amtmadr!
Fyrir ydar ánægiusömu, og mér þá nærsta kiærkomnu atlot seinast
á Br(eiða)bólstad, ásamt gódu br(éfi) og enn betri Sendíng, af 26ta
Sept. sídstl. aflegg eg loksins hérmed irmilegasta þacklæti; og bid
ydur innilega aptr á mót forláts á svo laungum drætti á ad láta ydur
vita, ad Portrætin komu med bestu medferd og skilum. Jeg er annars
fallinn í stafi ad horfa á Olavsens1 — ad nu'num dómi russisk kal-
múkkiska andlit, sie þad honum annars líkt, þad jeg til hans man