Tímarit kaupfjelaganna - 01.01.1897, Blaðsíða 75

69
ull og dúu, en freinur lítið af hvei-ri tegund, og var urasetuing
Q'elagsins um 29—43,000 kr. á ári. Arið 1890 seldi fjelagið engan
dún og 1891 engin hross, en ávallt síðan hefur það haft allar
þessar vörutegundir til útflutnings og auk þess sum árin litils-
háttar af lýsi og selskinnum.
Fyrstu 3 árin náði fjelagið yfir alla Dalasýslu, 2 hreppa
af Barðastrandarsýslu og mikinn hluta af Snæfellsnessýslu;
1889 hættist við ein deild, er náði yflr 4 hreppa af Stranda-
sýslu og hjelt hún áfram á sama hátt 1890. Þessi ár (til 1890)
hafði fjelagið flutt út sauðfje sitt og hross frá Stykkishóimi og
einnig tekið þar allar sínar útlendu vörur, þangað til 1889 að
fjelagið fór að fá útl. vörumar með seglskipi, er flutti nokkuð
af þeim inn í Skarðsstöð. Arið 1891 varð mikil breyting á
þessu og fleiru í fjelaginu, sem stafaði af því, að Strandasýslu-
húar ljetu sjer ekki lengur nægja hluttaka sú, sem þeir höfðu
haft í fjelaginu, heldur vildu fá vörur sínar fluttar norður fyrfr.
Helzt óskuðu þeir, að stofnað væri sjerstakt fjelag, er næði
yfir Strandasýslu og vesturhluta Húnavatnssýslu, en þar sem
aflir voru sammála um að hafa Torfa Bjaruason og engan
annan fyrir formann fjelags þessa, varð niðurstaðan sú, að
Strandasýsla og 3 hreppar af Húnavatnssýslu bættust við Dala-
fjelagið, en stjórn fjelagsins var aukin um 2 menn úr norður-
hlutanum og annar yfirskoðunarmaður reikninga fjelagsins hefur
verið valinn þaðan. Arið 1895 og ’96 tóku allir hreppar Húna-
vatnssýslu, sem eru vestan Gljúíi’ár, þátt í fjelaginu, og náði
það þá yfir aflar Dala- og Strandasýslur, hálfar Snæfellsness-
og Húnavatnssýslur og um þriðjung af Barðastrandarsýslu.
Fjelagið þá orðið, að því er jeg held, víðleudasta pöntunaríje-
lag landsins og er það einkum vottur um tvennt: 1. að helzt
til mikil hálfvelgja í verzlunarefnum eigi sjer stað í þessum
hjeruðum og 2. að á fjelagssvæðinu sje að eins einn maður,
sem heri svo höfuð og herðar yfir almenning, að öllum sje
langkærast að safnast utan um hann í þessu tilliti, enda ekki
á allra færi að stjórna svo vel sje jafnstrjálbyggðu og að mörgu
leyti erfiðu fjelagi.
Af þessari stækkun fjelagsins norður yfir fjaflið hefur það
leitt, að útskipun fjárins færðist 1891 frá Stykkishólmi að
Borðeyri og hefur verið þar síðan. Meðfram af þessu hefur
hluttaka Snæfellinga farið smáminnkandi, en styrkurinn aukizt