Andvari - 01.10.1962, Side 20

258
IVO ANDIUC
ANDVARI
endurkastaði hverju minnsta hljóði. Hvelfingin endurvarpaði vatnsniðinum, og
þannig margfaldaður og magnaður fyllti hann allan salinn, svo að ekki heyrð-
ust orðaskil nerna hrópað væri, en hrópin brotnuðu eða klofnuðu undir hvelf-
ingunni. Það var erfitt að draga andann fyrir gufu. Ur veggjum og hvolfi
draup vatnið, og neðan undir mynduðust grænir dropasteinar eins og í helli.
Vatnið rann í stórri bunu út úr steinpípu. Það var volgt og tært með aragrúa
af silíurhvítum bólum. Það fossaði niður í steinþróna, og steinflísarnar fengu
af því grænleitan blæ.
Karlar og konur skiptust á um að baða sig. Þegar röðin kom að konunum,
hófust hrindingar, þref og háreysti. Sumar vom í fötunum, höfðu aðeins tekið
af sér skóna og ösluðu í vatninu, sem tók þeim í hné; aðrar höfðu afklæðzt
öllu nerna skyrtunni. Obyrjur sátu í hnipri í vatni upp í háls og báðust fyrir
Juktum augum. Sumar létu vatnsbogann streyma niður liandarkrika sína og
skoluðu háls, eyru og nef. Og allar voru svo niðursolcknar í bænir sínar og
vonina um lækningu, að þær blygðuðust sín alls ekki liver fyrir annarri og sáu
alls ekki hver aðra. Þær ýttust dálítið á, rifust ofurlítið út af staðnum, en gleymdu
svo óðara rifrildinu og öllu, sem í kringum þær var.
Bademlic gamla og mágkona liennar báru stúlkuna út í vatnið. Það var
rýmt fyrir þeim, þó að enginn gæfi minnsta gaum að öðru en sjálfum sér, því
að ríkt hefðarfólk glatar aldrei nokkurs staðar forréttindum sínum.
Bæklaða stúllran skalf af hræðslu við vatnið og fjölmennið. En hún lét
sig söklcva með hægð dýpra og dýpra eins og til að fela sig; og hún hefði setzt
á botninn, ef konurnar liefðu ekki haldið í handleggi lrennar. Nú náði vatnið
henni upp undir höku. AJdrei á ævi sinni lrafði hún séð svona mikið vatn
eða heyrt svona nrargar raddir og furðuleg lrljóð. Aðeins einstöku sinnunr,
þegar hana dreymdi, að hún væri lreilbrigð og gæti gengið og hlaupið, hafði
lrana dreynrt unr að baða sig nreð öðrunr börnunr einlrvers staðar, og að óteJj-
andi smábólur dönsuðu eftir hörundi lrennar.
Það færðist yfir liana höfgi. Hún lokaði augunum og andaði snöggt að
sér hlýrri gulunni, senr lagði upp af vatninu. Raddir kvennanna virtust henni
æ fjarlægari. Hún fann, að eitthvað kitlaði hana í augun. Elún klenrnrdi augna-
Jokin fastar aftur, cn það lrjálpaði ekki. Loks opnaði lrún augun nreð erfiðis-
nrununr. Sólargeisli hrauzt gegnunr eitt lcringlótta opið í Irvell ingunni og liitti
Jrana í andlitið. í ljósinu dansaði og sindraði gufan frá vatninu eins og fíngert
ryk í grænum, bláum og gullnum lit. Hún fylgdi lrenni með augunum. Allt í
einu fór unr lrana skjálfti, og nokkrum sinnunr lrrökk hún í kút, svo tók lrún
að rísa upp úr vatninu með erfiðismununr. Undrun lostnar tóku móðir hennar
og föðursystir að losa um tökin á henni smátt og smátt; og kreppt og lömuð