Andvari - 01.10.1962, Qupperneq 40

278
KRISTJÁN ALBERTSSON
ANDVARI
liann hafi aldrei verið maður til að þjóna.
Fyrsta skilyrði til að „látínuskólanum verði
kippt í lag, er að dr. Jón leggi niður skóla-
stjórn."
Þjóðólfur birtir andmæli frá 6 af kenn-
urum skólans, sem jafnframt mótmæla
árásargrein á skólann frá Benedikt Grön-
dal. Þeir lýsa bæði Gröndal og Gest Páls-
son ósannindamenn að öllum áburði á sig,
en Jón Þorkelsson virðingarverðan og sam-
vizkusaman embættismann. Blaðið birtir
líka langa svargrein til Suðra eftir „Kunn-
ugan“, sem þykir „mjög hlutdrægt og ógóð-
mannlcgt" að ráðast á rektor — mann sem
hingað til hafi einróma verið talinn einn
skylduræknasti embættismaður landsins og
sómi þess sakir lærdóms og menntunar.
Hafi margur „ómerkur og óþekktur maður"
í minna ráðist til þess að „slá sér upp í
augum þjóðar sinnar og til þess að spila
sér í hag og góðvinum sínum." Kunnugur
viðurkennir sóðaskapinn í skólanum — en
rektor eigi ekki að sjá um húsið. Ef til vill
svari Gestur Pálsson að rektor eigi að finna
að sóðaskapnum — en getur Gestur sannað
að hann hafi ekki gert það? Ekki beri held-
ur að kenna rektor um agaleysið; slíkt sé
„jafn barnalegt, eins og það er hlutdrægt
og illgjarnt." Síðan fylgir mikið lof um
Jón Þorkelsson, en gefið í skyn að hyggi-
legra hefði verið fyrir hann að gera sér Gest
Pálsson vinveittan „þegar hann barst hingað
til Reykjavíkur í vetur“, og hafa þannig
nokkur „ráð yfir sannfæringu hans.“
Jón Ólafsson kenndi í Latínuskólanum,
og hafði undirritað mótmæli kennaranna.
í svari sínu til þeirra telur Gestur Jón orð-
inn forustusauðinn „í mislitri hjörð kenn-
ara“. Og hann spyr hvort ekki sé hneykslan-
legt „þegar Jón Ólafsson kemur ekki í
tíma sína í skólanum, en situr að drykkju
á veitingastöðum bæjarins sama daginn og
hann á að vera í skólanum?" Þar með hefur
Gestur að fyrra bragði troðið illsakir við
þann mann, sem óvægnastur er og orðhvass-
astur af ritstjórum þeirra tíma — að Gesti
sjálfum einum undanteknum.
Jón Ólafsson reiðist, mjög illa. Hann
svarar Gesti 30. júlí, segist hafa fengið leyfi
til fjarvistar úr tíma til þess að vera við
réttarhald, en á leiðinni drukkið glas af
öli á hóteli. „En maður getur stundum jafn-
vel gert góðverk með því að ganga á veit-
ingahús, það vona ég að Gestur verði að
viðurkenna," skrifar Jón, og spyr hvort Gest
reki ekki minni til þess, þegar hann (Jón)
gerði það gustukaverk á forugum, dauða-
drukknum manni, að koma honum heim
af veitingahúsi, og í rúmið. Þetta hafi verið
um það leyti sem Gestur „var á síðasta
slæma túrnum í vetur, áður en spilling
holdsins sló út unt hann, svo hann lagðist
kaunum sleginn á sóttarsæng."
Þjóðólfur minnist aftur á Gest 11. ágúst,
segir orðið „hljóðbært um bæinn, að rit-
stjóri Suðra sé í einhverju málaþrasi til að
bera af sér þjófnaðarorð." Eigi Gestur Páls-
son að hafa „sýnt tregðu nokkra í að skila
ritgjörðum, er Valdimar kennari Asmunds-
son hafi lánað honum, en Valdimar hafi
svo ritað honum bréf, og beðið hann lausar
láta ritgjörðirnar skilvíslega, og segir sagan,
að eitthvað hafi í bréfinu verið sveigt að
einhverjum, sem stolið hafi bókum í Kaup-
mannahöfn; en ritstjóri Suðra þóttist hafa
ástæðu til að skilja þetta svo, að þetta væri
til sín mælt. Hefur hann svo höfðað mál
móti Valdimar fyrir ummæli þessi."
Nú líða fjórar vikur milli tölublaða af
Suðra. Þegar blaðið kemur aftur út, 25.
ágúst, segist Gestur ekki vilja mannspilla
sér á að skattyrðast við Jón Ólafsson, en
kveðst hafa stefnt honum fyrir ummæli
hans.
Sænski landkönnuðurinn Nordenskjöld
kemur á skipi sínu til Reykjavíkur 9. sept-
ember, úr Grænlandsleiðangri; honum er
haldið veglegt samsæti, og þar sungið kvæði
eftir Gest Pálsson. — Um svipað leyti seg-
ist Suðri hafa 1231 kaupanda, og hafi
ekkert blað á íslandi fengið svo mikla út-
breiðslu á jafnstuttum tíma.
Rvík 26. sept. 1883.
Kæri vinur!
Hérmeð sendi eg þér þau blöð af Suðra,
sem út hafa komið síðan þú fórst, og