Andvari - 01.01.2001, Blaðsíða 20

18
ÁRNI BJÖRNSSON
ANDVARI
alysis. (Lauslega þýtt: Rannsóknir á endurbyggjandi og styrkjandi
aðgerðum á beinagrind fótarins. Með sérstöku tilliti til samrunafesting-
ar á smábeinum ökklans við meðferð á vansköpun fótanna eftir lömun-
arveiki). Ritgerðin er á þriðja hundrað síður með fjölda skýringarmynda.
A þessum tíma komu alltaf öðru hverju upp faraldrar af lömunar-
veiki, hér á landi sem annars staðar. Þegar Salk bóluefnið kom til sög-
unnar og lömunarveikinni var útrýmt var ekki lengur þörf fyrir aðgerð-
ir sem lýst var í ritgerðinni, nema í undantekningartilvikum við sjald-
gæfari tegundir lamana. Ekki er vitað með vissu, hversu margar
aðgerðir í þessa veru Snorri gerði hér á landi eftir heimkomuna, en
þetta svið var óplægður akur og hér voru mörg fórnarlömb lömunar-
veiki, sem ekki höfðu fengið neina eftirmeðferð.
Þátttaka í Finnlandsstyrjöldinni 1939- 40
Hinn 30. nóvember 1939 réðst rússneskur her inn í Finnland undir því
yfirskini að styrkja vamir Leningradborgar gagnvart Þjóðverjum. Inn-
rásin vakti mikla reiði á hinum Norðurlöndunum, en Finnland hafði,
eins og þau lýst yfir hlutleysi. Hópur sjálfboðaliða, flestir læknar, aðal-
lega skipaður Svíum, var skipulagður til að hlynna að særðum og sjúk-
um á vígvellinum. Snorri gekk í þennan hóp og starfaði í honum til
loka Vetrarstríðsins.
Frá aðdragandanum að því ævintýri segir Snorri í viðtali við Svövu
Jakobsdóttur sem flutt var í útvarpsdagskrá á fimmtugsafmæli finnska
lýðveldisins 6. desember 1967. Það hefst svo:
Mig langar þáfyrst að spyrja yður, dr. Snorri, um aðdraganda þess að þér réð-
ust í þetta.
Þessari spumingu hefði verið auðvelt að svara þá, um mánaðamótin nóvem-
ber- desember 1939. Þá reis alda samúðar með hinni fámennu finnsku þjóð,
þegar nágranninn í austri réðst inn í landið. Þessi alda magnaðist mjög mikið
þegar ljóst var með hvílíkri hugprýði Finnar tóku á móti ofureflinu og hve mik-
ill einhugur var með allri þjóðinni. Eftir á að hyggja er annað fleira sem kemur
til greina heldur en bara samúð með Finnum og ósk um að hjálpa. Ég geri ráð
fyrir að ævintýralöngun hvers einstaks einstaklings utan Finnlands, sem tók þá
ákvörðun að taka verklegan þátt í stríðinu með Finnum, hafi átt verulegan þátt
í þessu, auk tilviljanakenndra ástæðna, svo sem þeirra að menn voru einhleyp-
ir, frjálsir og gátu gert það sem þeim sýndist.