Andvari - 01.01.2001, Blaðsíða 77

andvari
HÁSKÓLAKENNSLA GÍSLA BRYNJÚLFSSONAR
75
þeir ættu að fá ef hann getur fengist“ og nefndi eg þá Yður. Maðurinn tók því einka[r]
vel, og lofaði eg þá að grennslast eftir hvort þér munduð vilja hafa þetta.
Nú bið eg Yður láta mig vita Yðar meining og ætla eg þá að birta hana manninum sem
ræddi þetta mál við mig (Nks. 3263 4to).
Vinnutíminn átti að vera þrjár stundir á dag, en byrjunarlaun aðeins 200 dalir.
Ekkert bendir til að Gísli hafi sinnt þessu.
Um þetta leyti var Gísli farinn að fást við Riddarasögur, því að árið 1851
kom Saga afTristram oklsodd út á vegum Fomfræðafélagsins ásamt danskri
þýðingu, en Gísli gerðist félagi í Fomfræðafélaginu það sama ár. Meira en
aldarfjórðungi síðar kom önnur gerð Tistrams sögu ok ísöndar ásamt Mött-
lds sögu frá hendi Gísla og eru þá útgáfur hans upp taldar, en síðari útgáfur
hafa verið gerðar eftir henni. Stjórn Fornfræðafélagsins þótti útgáfan ganga
seint. Hinn 14. nóvember 1876 skrifaði hún Gísla svolátandi bréf:
Saavidt erindres, begyndte Trykningen af Tristrams-Saga i Aaret 1865 men standsede
aldeles den 30te Mai 1872 formedelst Mangel paa Manuscript, hvoraf, trods idelig
gjentagne venlige Opfordringer, intet senere er levert.
Under disse Omstændigheder holder Oldskriftselskabets Bestyrelse det for Pligt ikke
at opsætte Udgivelsen længere, og har derfor besluttet at lade dette Værk udkomme i
den Skikkelse, hvori det nu foreligger, med mindre der inden den 14de Januar 1877
skulde være indkommet et fuldstændig udarbeidet Manuscript til Alt det Manglende
(Nks. 3263 4to).
Undir bréfið skrifuðu Worsaae, Bang, Konráð Gíslason og Engelhardt. Gísli
birti einnig nokkrar greinar í Annaler for Nordisk Oldkyndighed og Historie
a þessum árum og í tilefni af afmæli konungs 1853 birtist grein eftir hann í
boðsriti Hafnarháskóla og íslensk þýðing á fomensku kvæði.
Bréfasafn Gísla Brynjúlfssonar er mikið að vöxtum. Af því má ætla að
nafn hans hafi verið vel þekkt í heirni þeirra fræða þar sem bréfritaramir
höfðu haslað sér völl. Bréfin eru frá merkum fræðimönnum vítt um lönd og
benda eindregið til þess að menn hafi álitið að margháttaða þekkingu mætti
sffikja til Gísla.
Fyrsti áratugurinn eftir miðja öldina hefir efalítið verið frjóasti og gæfurík-
asti tíminn í lífi Gísla. Árið 1855 kvæntist hann konu að nafni Marie Nicoline
Uerdtzen. „Hún var tilkomumikil í framgöngu, algerlega tildurslaus, og ekki
r>ð“, segir Indriði Einarsson um hana (IE.: Séð og lifað, 137). Marie starfaði
Sem kennslukona og hefir vafalítið verið Gísla mikil fjárhagsleg stoð því að
ræðastörf hans hafa varla gefið mikið í aðra hönd.
Gísli Brynjúlfsson var kjörinn á þing í Skagafirði 1858 og sat á þingi
o59-63. Sveinn Skúlason varð þingmaður um leið og Gísli. Hann skrifaði
umsagnir um samþingsmenn sína og birti í VII. árgangi Norðra, 1859. Um