Andvari - 01.01.1956, Qupperneq 37

andvari
Benedikt Sveinsson
33
lijá íslenzkum farmönnum megn óánægja yfir því að verða aS
sigla undir dönskum fána.
Konungur og ríkisstjórn Dana vildu ekki fallast á ósk ís-
lendinga um siglingafána, en fram kom í umræSunum viS for-
sætisráSherra Islendinga, aS konungur rnundi vera hlyntur því,
aS upp yrSu teknir samningar urn allt samband íslands og Dan-
merkur.
Á næsta vori kaus ríkisþing Dana fjóra menn til samninga
um sambandsmáliS, og Alþingi kaus aSra fjóra, þá Bjama frá
Vogi, Einar Arnórsson, Jóhannes Jóhannesson og Þorstein M.
Jónsson. Út af væntanlegum samningum hafSi þingflokkur Sjálf-
stæSismanna gert svofellda samþykkt á fundi sínum 22. apríl
og faliS ráSherra flokksins aS afhenda hana forsætisráSherra:
„Korni sendimaSur og hafi ótakmarkaS umboS, þá er Hokk-
urinn fús aS semja viS hann um hreint konungssamband."
Þetta var viljayfirlýsing flokksins í hinu rnikla máli.
Nefndirnar settust á rökstóla og sömdu frumvarp til sam-
bandslaga, sem allir fulltrúar bæSi íslendinga og Dana vom sam-
uiála um. ÞaS hlaut samþykki Alþingis og hins danska ríkisþings,
og íslenzka þjóSin samþykkti þaS meS yfirgnæfandi meirihluta
viS almenna atkvæSagreiSslu.
Bjarni Jónsson frá Vogi var engan veginn ánægSur meS
frumvarpiS, þó aS hann teldi rétt, eftir ástæSum, aS skerast ekki
úr leik, og SigurSur Eggerz var lengi vel mjög á báSum áttum.
Var þaS fyrst og fremst jafnrétti Dana viS íslendinga hér á
Endi, sem þeim þótti varhugavert.
Tveir þingmenn SjálfstæSisflokksins, Benedikt Sveinsson og
Magnús Torfason sýslumaSur, sem þá var þingmaSur ísafjarSar-
^aupstaSar, snerust eindregiS á móti frumvarpinu, og gáfu frum-
varpsandstæSingar út nokkur tölublöS af mjög harSsnúnu blaSi,
sem hét Einar Þveræingur.
Benedikt Sveinsson flutti ítarlega, rökvísa og harSa ræSu um
máliS í neSri deild. Hann gagnrýndi jafnréttisákvæSiS og sýndi
fram á, aS frumvarpiS væri aS því leyti lakara en frumvarpiS