Andvari - 01.01.1956, Qupperneq 72

68
Lúðvík Kristjánsson
ANDVARI
Allt í einu kemur dynkur mikill og skútan er upp í landsstein-
um, rétt hjá vita einum, sem er á þessari eyju. Capteinninn
reyndi með öllu mögulegu móti að koma henni af klettinum,
en það dugði ekki. Þarna lágum við um nóttina. í morgun byrj-
uðunr við aftur að reyna að koma henni á flot, cn til allrar
óhamingju, það vildi ekki ganga. Kl. 2 e. m. var skútan farin
að fyllast með sjó, svo við fluttum allt í land, ásamt með hinum
dönsku peningum. — McGaan lætur sem ekkert sé, liann segir
þetta hafi átt að ske til einhvers góðs, sem við enn ekki vitum,
og hann er sá eini, sem huggar okkur í raunum þessum. Hann
segist ætla að senda til íslands annað skip.“
Hinn 17. september voru Þorlákur og félagar hans komnir
til Glasgow og var þá þegar reynt að fá skip leigt þar til íslands-
ferðar, en lánaðist ekki. Mr. Barr var þá sendur í skipaleit til
Liverpool, og hafði hann 25. september fengið þar á leigu stórt
hjólaskip, er hét „Troubador", og var áætlað, að það gæti rúmað
3000 kindur í einu. En samtímis og Þorlákur stendur í öllu þessu
baksi, er hann með Bókmenntafélagið í huga og leggur á ráð við
Jón frænda sinn, hvernig eigi að fara að því að fá McGaan í
það og korna honum til að leggja því vænan skilding. Þegar
ráðið var að senda „Troubador" af stað til íslands í stað skips
þess, er strandað hafði við Ornseyju, ritar Þorlákur Jóni Sigurðs-
syni: „Ég lifi nú í voninni, að við fáum að sjást í haust og tala
okkur saman um verzlun landsins og stjórnmál og ennfremur efl-
ingu okkar ástkæra föðurlands." — Eftir skipbrotið við Ornseyju
höfðu vinir McGaan ráðið honum eindregið frá að hugsa meira
um ferð til lslands, en karl léði því nuddi ekki eyra. Af ferð
„Troubadors" til íslands varð þó ekkert, því að það fékkst hvergi
vátryggt. Nú var hvergi skip að fá nema eitt, er hét „The Rosin“
og var væntanlegt til Englands með nautpening frá Portugal. En
hver dagurinn leið af öðrum og ekkert bólaði á því. Þorlákur
hafði sent mörg bréf heim til þess að gera grein fyrir því, hvernig
á því stæði, að för hans tefðist. — 29. september ritar hann:
„Mér þykir heldur ónotalegt, ef ég missi við þetta mitt góða