Andvari - 01.01.1956, Síða 107

ANDVAP.I
í varplandi
103
með nesti til dagsins, blöndukút, bala og kassa undir egg og
poka undir dún. Það er að leggja af staS út í eyjar aS leita og
hefur því tekiS daginn snemma. — A3 leita, merkir nánast í
þessu sambandi aS hirSa varpiS.
Hvalbeinshlunnar eru teknir af vararveggnum og vörin hlunn-
uS. FólkiS skipar sér á lítinn bát og tekur undan honum skorS-
urnar. Verum samtaka, segir formaSurinn, og báturinn rennur
léttilega á flot. —
Þó nú sé logn, er mastur, segl og annar farviSur látinn í
bátinn, svo hægt sé aS notfæra sér leiSi, ef þaS skyldi bjóSast
seinna um daginn. Enginn BreiSfirSingur lét bjóSa sér þá ósvinnu
fyrir 20—30 árum aS fara á sjó, þó ekki væri nema á milli eyja,
án þess aS hafa mastur og segl í bátnum.
Svo er lagt af staS. SjóferSabæn er engin lesin. Hér er
hvorki búizt viS vondum sjó né brimlendingu — og eiginlega
teljast leitir ekki til sjóferSa á BreiSafirSi. Konumar róa í fyrir-
rúminu og ráSa þar meS róSrarlaginu. Þeim er vel trúandi til
þess. Karlmennirnir í aftara rúminu og ráSa stefnunni.
ÞaS er stutt í eyjuna, sem hefja skal leitina í, aSeins mjótt
sund. Þar er lent og bátnum fest. Þá er komiS í varplandið. For-
maðurinn gefur skipun um, að allir skuli hafa hljótt um sig
°g fara varlega. Því er skilyrðislaust hlýtt. En hversu varlega
sem farið er, kemur þó hreyfing á fuglinn. — Vaðfuglarnir, sem
Sltja hnípnir á efstu steinum og bíða eftir fjörunni, flytja sig
Uni set. Ur myrkum holum á klettabrúnum skjótast hvítar bring-
ur. Það er lundinn. Hann er þungur og morgunsvæfur, en vaknar
Uu við vondan draum og fleygir sér í sjóinn. Kriunni, sem orpið
hefur hér og þar innan um æðarfuglinn, er ekki þungt um flugið
b'ekar en fyrri daginn. Og geldfuglinn — uppvaxandi æðarfugl-
mn — Sem slæðzt hefur í varplandið með feðrum sínum og
uiæðrum til að kynnast lífinu þar og nema fræðin sín, flýgur
spölkorn út á sjó. Hann hefur frá engu að fara og er því styggur.
jafnvel gamlar kollur og ráðsettar á hreiðrum sínum teygja