Andvari - 01.01.1956, Qupperneq 111

ANDVARI
í varplandi
107
fara verður að því með allri gætni. Kollan er stórlát og fyrtin.
Ef henni þykir sér í einhverju misboðið með hreiðurfærslunni,
sezt hún ekki á það aftur, heldur á staðinn þar sem það áður
var, og bíður þess sem verða vill. Þegar svo sjórinn flæðir undir
hana, yfirgefur hún allt saman og siglir sinn sjó. Hitt er þó tíð-
ara, að hún meti björgunarstarfið að verðleikum, setjist á hreiðrið
eftir færsluna og inni sitt hlutverk af hendi eins og náttúran ætl-
aðist til af henni í upphafi. — Þegar hreiður er fært, ríður á að
taka hvorki úr því egg eða dún, því hvort tveggja ýtir undir koll-
una að yfirgefa. Henni er sem sé ekkert um ránskap mannsins
gefið, þó hún verði að sætta sig við hann að öllum jafnaði. —
En sé vonlaust um alla björgun, er því bjargað á land sem bjargað
verður. Og leitarmaðurinn skilur þá aðeins eftir eitt eða tvö
egg í hreiðrinu og dúnhnoðra, sem kollan getur setið á, þangað
til hún flýtur burt —.
Æður, sem fer i sjóinn af nýjum eggjum, eða verður að yfir-
gefa hreiður sitt af öðrum ástæðum snemma vors, verpur oftast
aftur, en verður þá svo síðbúin með útungunina og ungauppeldið,
að ungarnir munu sjaldnast verða langlífir. Hausthret og kaldur
sjór verður þeim að bana. Og kollan siálf veslast oft upp úr
hor og vesaldómi, eftir svo langa ásetu og dvöl á þurru landi.
Sumir góðir varpbændur hafa því tekið upp á því að steypa
undan þeim kollum, sem verpa eftir að 9—10 vikur eru af sumri.
Af því hlýzt ekkert tjón fyrir varpið, en er góðverk gagnvart
emstaklingnum, sem fyrir því verður.
— Leitað er allan daginn, ein eyjan af annarri, þar til kvöld
Cr komið og fólkið heldur heim, þreytt og þyrst eftir vel unnið
^agsverk. Og hafi dagurinn ekki enzt til að leita alla landar-
eignina, þá er tekið til óspilltra málanna að morgni og þannig
haldið áfram, þar til lokið hefur verið við leitina, þ. e. a. s. leituð
llefur verið öll landareignin.
Þannig eru farnar 4—5 leitir yfir varptímann.
Eggin komu heim úr fyrstu og annarri leitinni. Dúnninn að