Menntamál - 01.04.1967, Blaðsíða 62

56
MENNTAMAL
ferð. Sjálfsagt er að hafa þau í venjulegum skólum í bekkj-
um með öðrum, ef auðið er.
Tvenns konar ráðstafana er þörf til að liðsinna þessum
nemendum. Koma þarl' upp heimili til vistunar og við-
eigandi meðferðar fyrir þau, sem verst eru stödd. Erfitt er
að áætla, hversu stórt það þarf að vera, en hugsanlegt er, að
heimili, sem rúmaði eitt af hverju þúsundi skólabarna eða
50—40 nemendur mundi nægja til að byrja með.
í öðru lagi þarf að vera mögulegt að veita nokkrum
taugaveikluðum börnum kennslu tímabundið einstaklings-
lega eða í smá hópum, eftir því hvernig geðheilsu þeirra
er háttað. Jafnan fá einhver slík börn sjúkrakennslu hér í
Reykjavík.
Kennslan er oft mikilvægur þáttur lækningar slíkra
barna og kennarinn mikilvægasti samstarfsmaður sálfræð-
ings, sem lækningu annast. Þekki ég nokkur dæmi þess, að
einkakennarar hafa átt drýgstan þátt í að ráða bót á svæs-
inni taugaveiklun, sem gerði nemendum ókleift að sækja
skóla um hríð. Afstaða og lagni bekkjarkennara getur líka
haft afgerandi áhrif á vandkvæði þessara nemenda.
Fjölda nemenda, sem þarfnast sérkennslu vegna geð-
rænna kvilla, er erfitt að áætla, ekki sízt vegna þess, að þetta
vandamál er stundum blandað öðru, sem sé heimilisað-
stæðum og umhirðu foreldra eða aðstandenda. Vil ég því í
framhaldi þessa minnast á vanhirt og heimilislaus börn.
Vanhirðan lýsir sér tíðum í stopulli skólasókn, svo að
barnið kemst út úr náminu og nær ekki eðlilegum árangri
miðað við hæfileika. Vandi þessi stafar af því, að allmargir
foreldrar eru vangefnir, geðveikir eða geðveilir, og þetta
fólk á börn eigi síður en aðrir. Það er þó ekki nærri alltaf
fært um að láta þeim í té umönnun, sem með þarf. Al-
gengasta orsök þessa er geðveila, er veldur ofdrykkju, sem
svo hefur í för með sér vanhirðu og stjórnleysi, er aftur
veldur því, að barnið sækir illa skóla.
Á vegurn fræðsluskrifstofu Reykjavíkur hefur nú verið