Menntamál - 01.04.1967, Blaðsíða 70

64
MENNTAMÁL
bóklegu námi, þá verður erfitt að vera síðar með bóklega
kennslu eina saman, eins og víðast tíðkast í dag.
Ég mun fyrst ræða núverandi námsskrá, kennsiubækur,
aðstöðu í skólum til verklegrar kennslu og kennaraskortinn;
síðan mun ég svo ræða leiðir til að leysa þann vanda, sem
við eigum við að stríða.
Áður en lengra er haldið, vil ég gera lesendum nokkra
grein fyrir því, hvers vegna ég skrifa þessa grein, maður sem
aldrei hefur kennt á því aldursstigi, sem hér verður til um-
ræðu, og reyndar fengizt sáralítið við kennslu.
Veturinn 1960—61 kenndi ég eðlisfræði til B.A. prófs við
Háskóla íslands. Þá var nærri engin kennsla í eðlisfræði í
skyldunáminu, enda var hin nýja námsskrá ókomin. Engin
heppileg kennslubók var þá heldur til fyrir skyldunámið.
Augljóst er því, að kennslan til B.A. stigsins hlaut að svífa
nokkuð í lausu lofti, og vakti þetta mig því til umhugsunar
um vandamál eðlisfræðikennslunnar. Þá hef ég síðastliðin
tvö haust tekið nokkurn þátt í kennslu við námskeið fyrir
gagnfræðaskólakennara á vegum fræðslumálaskrifstofunnar,
sem Guðmundur Arnlaugsson hefur skipulagt. Gafst mér
þar gott tækifæri til að ræða ýmis vandamál eðlisfræðikennsl-
unnar við kennara, og varð mér æ ljósara, hversu alvarlegur
vandi þjóðfélagi okkar er þarna á höndum. Ég hef því ráð-
ist í að skrifa þessa grein, enda þótt mér sé ljóst, að reynsla
mín varðandi kennsiu sé nokkuð takmörkuð.
2. Þýðing eðlisfræðinnar í nútímaþjóðfélagi.
Áður en ég sný mér að eðlisfræðikennslu í íslenzkum skól-
um, vil ég ræða nokkuð stöðu þessarar greinar í nútímaþjóð-
félagi, því á grundvelli þess verður að meta og ætla þarl'ir
jrjóðfélagsins og einstakra þegna á fræðslu í þessari grein.
Ég tel þarflaust að rekja þær breytingar á atvinnuháttum,
sem orðið hafa síðustu áratugi hér á landi sem víða annars
staðar. Að baki fjölda þessara framfara standa nýjar upp-
götvanir í eðlisfræði að einhverju leyti. Til að tryggja áfram-