Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Side 27
25
ar og voru þær svo líkar, að sögn, að þær þektust
ekki að. Þegar þær voru skírðar var skírnarveizla
á Stokkahlöðum. Gunnlaugur sýslumaður Briem
frú hans og eitthvað af börnum þeirra, voru þar
viðstödd. Sýslumannssetrið var á Grund og er all-
skamt þaðan að Stokkahlöðum. Mun Ólafur þá
hafa verið drenghnokki um það sjö ára gamall.
Þegar búið var að skíra tvíburana voru litlu stúlk-
urnar lagðar saman þar í rúm. En þegar þær voru
teknar upp aftur mundi engin hvor þeirra var Dóm-
hildur og hvor Sigríður. Kemur ólafur þá að rétt í
því og bendir á aðra stúlkuna og segir: “Þetta er
Dómhildur!”—Var hann svo viss um þetta, að það
var látið duga. Ef til vil hefir atvik þetta ekki orðið
mikið umhugsunarefni þá í bili, en hefir rifjast þeim
mun betur upp síðar, þá er Ólafur var orðinn stór-
bóndi á Grund og Dómhildur þá orðin húsfreyja
hans. —
Á unglingsárum sínum lærði Jóhann trésmíði, hjá
frænda sínum, Tryggva Gunnarssyni, er þá bjó á
Hallgilsstöðium í Fnjóskadal. Mun hann um nokk-
urra ára skeið hafa stundað þá iðn, ásamt búskap.
Varð Jóhann Briem smiður góður og hafði stund-
um að minsta kosti þar formensku á hendi, var t.d.
yfirsmiður við Höskuldsstaðakirkju á Skagaströnd
þegar hún var bygð af' nýju, snemma á prestsskap-
artíð séra Eggerts Ó. Briem, bróður Jóhanns.
Þegar Jóhann Briem var enn kornungur maður
reisti hann bú á Þrastarhóli í Eyjafirði. Þaðan flutti
hann svo búferlum að Völlum í Hólmi, í Skagafirði
og mun hafa búið þar þangað til að hann flutti af
landi burt til Vesturheims árið 1876. Á þeim árum
átti Jóhann kost á að verða alþingismaður. Var
það á kjörfundi einum, að enginn bauð sig fram.
Var þá gengið eftir honum að gefa kost á sér, en
hann vildi ekki. Lá við sjálft að engin kosning yrði,
sökum þess að helst enginn vildi taka að sér þann