Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Page 132

130
hugur nýlendumanna til framkvæmda sem eðlilegt er tals-
vert linast. — Síðastliðið haust keyptu þrír Islendingar
(Sigtryggur Jónasson, Friðjón Friðriksson, báðir í Nýja ís-
landi, og Árni Friðriksson, í Winnipeg) gufubát einn, er
“Victoria” heitir fyrir 4,000 dollars; gengur skip þetta í
sumar á Rauðá og Winnipeg-vatni, og flytur fólk og vörur
Síðan haustið 1877 hafa menn í Nýja Tslandi haft stöð-
uga prestþjónustu. Bæði séra Páll Þorláksson og eg kom þá
þangað hér um bil undireins, og hafa Nýju Islendingar síðan
verið deildir í tvö safnaðarfélög. Svo sem kunnugt er,
stendur séra Páll í kirkjufélagi því, er venjulega er kallað
hin norska sýnóda og heldur fram kenningu þess. En söfn-
uðir þeir, sem eg hefi þjónað eru óháðir öllum kirkjufélög-
um þar vestra. Séra Páll flutti burt úr Nýja Islandi í fyrra-
vor, ásamt ýmsum af safnaðalimum sinum, og hefir síðan
átt aðsetur í Dakota nýlendunni vestur af Pembina. Bæði
hann og eg höfum öðruhverju prédikað guðs orð fyrir Is-
lendingum í Wininpeg, enda þótt þar sé ekki enn myndaðir
reglulegir söfnuðir. Ágreiningurinn milli hinna tveggja
flokka út af trúarmálum helzt við, og mun mönnum nú ljós-
ara, hvað á milil hefir borið heldur en fyrst. Eg fór úr
Nýja Islandi seint í marzmánuði siðastliðnum, og fékk eg
áður umboð frá söfnuðum mínum til að vígja kandidat Hall-
dór Briem, fyrverandi ritstjóra “Framfara”, til prests í minn
stað, en hann hafði áður fengið köllun frá söfnuðunum til
þessa og tekið henni. Prestsvígsla þessi fór fram á Gimli á
pálmasunnudag 21. marz, og var þar fjöldi fólks viðstadd-
ur. — Allur þorri Islendinga i Minnesotanýlendunni hefir
látið í 1 jós að þeir vildu fylgja kirkjumálastefnu safn-
aða vorra, en þeir hafa ennþá ekki fengið sér neinn stöðugan
prest.
“Framfari” hefir ekki komið út á þessu ári, að einu auka-
blaði undanteknu, sem kom snemma í sumar. Blaðið hafði
nógu marga áskrifendur til að geta staðið, en innheimta
andvirðisins hefir gengið mjög báglega, einkum hér á Is-
landi. Blaðið verður varla byrjað aftur fyr en menn fást
til að borga fyrirfram fyrir hvern heilan eða hálfan árgang,
eins og tíðkast með nálega öll blöð í Ameríku.