Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 20

14
Flóttinn.
IÐUNN
síðast, og ég hefi tekið eftir því, að ég varð ósjálfrátt
fjölorðastur um þessa bygð. Mér féll fólkið einkarvel í
geð. Ég dáðist að dugnaði karlmannanna og snarræði,
er þeir voru að fylgja okkur yfir Skeiðará. Allir voru
ljúfir í viðmóti, spurðu tíðinda, voru léttir í máli og
sýndu oss prýðilega gestrisni. En ég held ekki að nokk-
urt okkar, er í því ferðalagi voru, hafi treyst sér til
þess að gera grein fyrir lyndiseinkunnum bygðarmanna
eða greina sundur sálarlíf þeirra. Þeir hefðu þá mátt
vera opinskárri en títt er við ókunnuga gesti — eða
við hafa frábæra hæfileika um sálargrenslan.
Prófessor Sigurður Nordal kom í þessa bygð rétt um
það leyti, sem við vorum að fara þaðan. Hann var þar,
að ég hygg, í tvo daga. Sá tími nægði til þess að sann-
færa hann um, að þar byggju ofurmenni.
Reyndar mátti það virðast óþarfi, að fara þessa löngu
leið til þess að gera þessa uppgötvun í íslenzkri mann-
fræði. Prófessorinn mátti vita það fyrirfram. Hann þurfti
ekki annað en líta á landabréfið til þess. Eru ekki Or-
æfin afskektasta sveitin á landinu? Er það ekki alkunn-
ugt, að Skeiðará er argvítugasta vatnsfallá Islandi óbrúað?
Eru ekki nafntogaðar hafnleysur við ströndina? Með öðr-
um orðum leggur sveitin fram, aðdáanlegar en nokkur annar
staður á Iandinu, aðalskilyrðið til þess, »að fremstum
þroska verði náð« — menn búa þar við blessun ein-
angrunarinnar.
Ég held jafnvel, að prófessorinn hefði ekki þurft að
fara austur í Oræfi, til þess að láta sér hugkvæmast
hina dásamlegu andans sýn, er bar fyrir augu hans og
gert er grein fyrir í þessari ritgerð hans. Hann sá fyrir
sér tvo unglinga á ferðalagi.
Hann sá unglinginn frá Svínafelli, sem var að svipast
að kindum. »Hann ríður hægt niður traðirnar og eftir