Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 91

IÐUNN
Frádráttur.
85
líkt eitur í beinum S. N., tókst mér að fá allljósa hug-
mynd um getu þessara barna í stafsetningu, og það þótt
mælikvarðinn væri ófullkominn og ég börnunum með
öllu ókunnur.
Ekki er mér það skiljanlegt, hvernig þessar og því-
líkar mælingar geta orðið að grýlu í augum nokkurs
manns. A engan hátt virðist geta stafað neinn voði af
þeim. Þvert á móti eru þær til ómetanlegs gagns, t. d.
við flokkun barna í bekki. Allir, sem við kenslu hafa
fengist, munu á einu máli um það, að árangur kensl-
unnar sé að mjög miklu leyti kominn undir því, að þau
börn séu valin saman, sem samleið geta átt við námið:
þannig, að það, sem kennarinn ber á borð, sé ekki of
þungt og ekki of létt fyrir neinn, heldur við hæfi allra
í bekknum. Með þeim mælikvarða, sem hverjum er í
brjósti fólginn, myndi flokkunin verða hið herfilegasta
handahóf, og því verra, sem skólinn væri stærri. All-
langur tími framan af skólaárinu myndi eyðast til flokk-
unar, sem þó yrði léleg, ef um mikinn fjölda væri að
ræða. Mæling á getu barnanna hefir hér reynst drýgri
en alt annað samanlagt. Með henni má þegar í byrjun
skólaárs fá nægilega rétta hugmynd um getu barna til
náms, svo að hægt sé að flokka.
Þótt heilvita manni detti ekki í hug, að alt í sálarlífi
manna verði á vog vegið og tölum talið með þessum
prófum, þá eru þau tæki, sem vinna ómetanlegt gagn í
höndum kennara. Hafa þau gersigrað svo, að þeir, sem
andmæltu þeim í fyrstu, nota þau nú sjálfir fullum fet-
um. Þessi vökumannsrödd er því orðin svo langt á eftir
tímanum, að kennarar, sem fylgst hafa með breytingum
í uppeldismálum, brosa að henni. Hún er eins og ná-
hljóð upp af gröf framliðinnar andúðar.1)
1) Þessu til sönnunar er það, að nú í vetur bað kennarafélag