Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Page 76
70
Alþýðan og bækurnar.
IÐUNN
blaðsíðum eru auðar, eða að eins með einu orði. Hinar
margar hálfauðar og blaðrandir alls staðar ósmekklega
breiðar, letrið stórkarlalegt og línurnar gisnar. Ofan við
hverja sögu eru myndskrípi, gerð af einhverjum hala-
drætti hinnar erlendu hnignunarstefnu listarinnar. Mynd-
ir, sem annað hvort eru sjálfstæð listaverk eða skýra
efnið, eru þarfar, en þessar eru hvorugt. Þær hafa ekki
aðra þýðingu en að gera bókina dýrari.
Það má óhætt telja, að efni bókarinnar hefði komist
af með J/3 af pappírnum. Og yfirlætið og smekkleysið
vekja svo mikla andúð, að efnisins verður naumlega
notið. Þess gerist varla þörf að geta, að skáldkonan á
enga sök á buningi bókarinnar. Aftur var hennar ráða
leitað um búning ljóðanna »Við yzta haf«, sem eru
mjög sæmilega út gefin.
Ég tek «Myndir« sem dæmi. En nóg eru slík. Sams-
konar óhófseyðsla á pappír og enda stórfengari er á
sumum ljóðabókum seinni ára. Þar er oft ein vísa á síðu
og mörg titilblöð, eða blöð með rómverskum tölum inn í
miðju bókanna. Um margar þessar bækur má það reyndar
gilda sem afsökun, að »betra er autt rúm en illa skip-
að«, og skiftir það Iitlu máli, hvernig slíkar bækur eru
út gefnar. En þegar ljóðabók Hannesar Hafsteins er
gefin út með slíku yfirlæti og offorsi, liggur manni við
að stórreiðast útgefanda. Bók þessi, eða efni hennar,
ætti skilið að prýða hverja bókahyllu landsins. Auk þess,
hvað þessi auði pappír er ósmekklegur, gerir hann bók-
ina hálfu dýrari, og verður hún því hálfu minna keypt.
Margar skáldsögur eru gefnar út líkt og »Myndir«.
Verstar eru hinar stærri sögur E. H. Kvarans. Þær eru
óhóflega dýrar og afar illa meðfærilegar. Pappírinn er
einhver hinn versti og ruddlegasti, sem sést hefir hér á
landi. í lestrarfélögum fara þær vanalega í blöð á öðru