Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 100

94
Frádrállur.
IDUNN
un hans. Þar fékk hann viðfangsefni við sitt hæfi. Áð-
ur sat hann á bekk með beim, sem voru að sönnu líkir
honum að vexti og aldri en mörgum árum yngri að
viti. Alt námsefnið var svo létt fyrir hann, að hann
fyrirleit það. En starfshvöt hans braust út í hrekkjum
og óknyttum, af því að eitthvað varð hann að hafa fyrir
stafni.
Lengi mætti halda áfram að tilfæra þessu lík dæmi.
En svo viðurkent er starf sálarfræðinga við skóla nú
orðið, að þess ætti ekki að gerast þörf.
Fátt hefi ég undrast meir en það, að nokkur maður
skuli hafa orðið til þess að rísa upp með ósköpum, þó
að ég sendi heim ólitaða og sanna lýsingu þessarar
starfsemi, eins og hún er nú vestur í Kaliforníu. En S.
N. segir að ég ægi mönnum með háum tölum, þar
sem ég tilfæri tölur yfir það fé, sem varið er til þess-
arar starfsemi. En hvers vegna þykir höfundinum það
ægilegt, að tæpum dollara er varið á hvert skólabarn í
þessum tilgangi ár hvert? Blæðir honum svo í augum
að fé skuli varið til alþýðumenningar, að hann megi
ekki heyra það nefnt, þótt í annari heimsálfu sé?
En þarna rétt á eftir kemur nú það, sem er einna
kindugast í allri greininni. Þessi miklu fjárframlög til
skólamála eiga að vera vottur þess, að þjóðin, sem fénu
fórnar, meti meira röksemdir dollara en röksemdir hugs-
unar. Það á með öðrum orðum að vera vottur um efnis-
hyggju að fórna miklum fjármunum fyrir andleg mál-
efni. Hvernig sem á þetta er litið, virðist það vera
meinloka. Þótt höfundurinn vilji réttlæta það með þeirri
skoðun sinni, að allar þessar mælingar séu hégóminn
einber eða annað verra, þá má hann þó vita, að þeir
menn, sem fórna stórfé fyrir þær, hyggja á annan veg.
Efnalegan arð geta þeir aldrei sjálflr hlotið af þeim fjár-