Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 82
76
Alþýðan og baekurnar.
ÍÐUNN
Enga bók ætti að gefa út í þykkri bindum en svo,
að þægilegt sé að halda á bindinu í annari hendi, og
brotið má heldur ekki vera stórt. Sem minst líkamlegt
erfiði má fylgja lestrinum, og þægilegt þarf að vera að
lesa hverja bók í rúmi sínu, eða sitjandi í hægindastól.
A/lar bækur þurfa að vera vel heftar. Kápan losnar
fljótlega af mörgum bókuin og þær detta í arkir. Þetta
er mjög bagalegt, ekki síst með tímaritshefti, sem oftast
eru lesin meira óbundin en bundin.
Þá er ekki lítilsvert um efnisskipun bóka. Margar
bækur skortir tilfinnanlega glögt efnisyfirlit og fræði-
bækur nafnaskrá. Sá, sem hefir nauman tíma til lesturs,
byrjar ekki fremst á hverri bók og les til enda. Hann
þarf að vera fljótur að finna það, sem finna skal. Góð
regla væri, ef ársrit öll birtu heildarefnisyfirlit yfir alt,
sem komið er af ritinu, ætíð þegar ártal stendur á tug,
t. d. 1930, 1940 o. s. frv.
Skýringar fylgja oft ritum og geta verið nauðsynlegar,
einkum við þýdd rit og fræðirit. Skýringar ættu ætíð að
vera neðanmáls, þar sem við á, en ekki aftan við bók-
ina. Geysimikill munur er á notagildi neðanmáls-skýr-
inganna við æfisögu Jóns Indíafara, eða skýringanna,
sem eru aftan við bréf Jóns Sigurðssonar.
Góð niðurskipun efnis er mikilsverð. Leiðinlegt er
t. d. þegar líkustu ljóðunum eða líkustu þjóðsögunum er
saman raðað. Hyggilegast er að raða verkum höfunda
eftir aldri. Gefur það og sannasta mynd af skáldinu.
Bagalegt er þegar formáli stórra ritsafna kemur síð-
ast í síðasta bindi, eins og t. d. hinn einkar fróðlegi
formáli Sturlungu.
Alþingistíðindin eru gerð næstum ólæsileg, svo gagn
sé að, vegna slæmrar efnisskipunar. Fleiri en margir
hyggja lesa alþingistíðindin, en gallinn er, að flestir lesa