Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 33
3ÐUNN
Bernskuminningar Höilu.
27
var með meira hefðarsniði, en gerðist með konum þar í
sveit. Hún 'hafði tvo gæðinga til reiðar og þriðja hest-
inn undir klyftösku. Með henni fór sveinn, snyrtilega til
fara og á góðhesti. Söðulbúnaður hennar var nýr og
prýðilegur, og sjálf þótti hún berast meira á í klæða-
burði en allar konur aðrar þar um slóðir.
Það fór að vonum, að Vogsbúum yrði starsýnt á
Höllu — »aðkomna heldri konu«, eins og þeir munu
hafa orðað það. En langhelzt bar þó á því hjá kven-
fólkinu, ungu og gömlu.
Og forvitnin um það, hvert væri erindi hennar þang-
að, fiðraði eitthvað við flesta þorpsbúa, sem komnir
voru til vits og ára — raunar alla, sem talin var ein-
hver mannræna í. En svo kitlaði hún kvenfólkið, og þá
ekki sízt þær, sem nýlega voru orðnar gjafvaxta, og svo
hinar, er áttu ógefnar, mannvænlegar dætur, að líkast
var því, sem þær hefði tekið einhverja farsótt, að vísu
eigi býsna skæða, en þó furðulega áleitna. Nú — og
ókvæntir karlmenn, ungir og miðaldra, gátu varla varizt
því, að vera á gægjum — horfa, sjá, hvert hún færi.
Og fjarri sé mér, að þora að synja fyrir það, að þeir
hafi klæðzt mun betri flíkum, meðan hún dvaldist þar.
Og mér fannst þeir þorpsbúar væri í ótvíræðum minni
hluta, sem eigi létu sér um munn fara eitthvað á þessa
leið:
— Hvert erindi gæti hún átt hingað, þessi sallafína
og höfðinglega heldri kona?
Býsna mikla undrun vakti það ekki, að Halla leitaði
gistingar hjá sóknarprestinum, því að það gerðu allir
heldri menn, sem þurftu að gista í Vogskauptúni. En
hitt æst forvitni manna firnamikið, að morguninn eftir
að hún kom í kauptúnið, gekk hún skrautklædd á fund