Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 75

ÍÐUNN
Alþýöan og bækurnar.
69
ætti heima í Almanaki Þjóðvinafélagsins, eða henni væri
útbýtt gefins sem sérstöku kveri.
Útlit bóka er mjög misjafnt. Slíkur munur er á bún-
ingi bóka sem á tötrum klæddum flækingi og hégóm-
legustu tízkudrósum. En það er svo með bókagildið sem
manngildið: Það fer ekki eftir fötunum.
Við alþýðumenn, sem bækur lesum, verðum að krefj-
ast þess, að íslenzkar bækur séu búnar við okkar hæfi,
að þær séu í smekklegum, sterkum og ódýrum hvers-
dagsfötum, en engu sé eytt í óþarfa tízkutildur og
hégóma.
Hver, sem nokkuð hefir athugað svipmótið á útliti
erlendra bóka, mun hafa tekið eftir því, hver munur er
á útgáfu enskra bóka og danskra.
Enskar bækur hafa að heildarsvip þunnan pappír og
sterkan, smátt og skýrt lelur, mjóar blaðrandir og fátt
um auðar síður eða hálfauðar.
Danskar bækur hafa oftast þykkan ruddapappír og þó
slitgjarnan, eru leturstórar, línugisnar og randbreiðar.
Fjöldi af auðum síðum og hálfauðum. Þar er alt
»óvenjulega gleitt og gisið«, eins og ]ón forseti sagði
um »aktaskrift« ]. Ól.
Islendingum hefir löngum hætt við að »dependera af
þeim dönsku* langt um of. Það er auðlærð ill danska.
Fjöldi íslenzkra bóka er að útliti stældur eftir því, sem
verst og ósmekklegast gerist með danskar yfirlætis-
útgáfur.
Eg tek sem dæmi »Myndir« eftir Huldu. Óðara en
skorið er upp úr bókinni veltur hún sundur í arkir,
hún er svo illa heft. Pappírinn er þykkur og ruddaleg-
ur. Ég hefi borið þyktina saman við ýmsar bækur. Hún
er jafn þykk bókum á meðal pappír með 300—400
blaðsíður. En blaðsíður hennar eru 176. 70 af þessum
I