Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 105
IÐUNN
Ritsjá.
99
Meö samanburöi á þýðingum Stefáns skálds og frumkvæðum er
ljóst, að þýðanda hefir yfirleitt tekizt vel. Er gaman að bera þýð-
ingu hans á kvæðinu Brudefærden (Brúðförinni í Harðangri)
eftir A. Munch saman við þýðingar þeirra Matth. Jochumssonar og
Pá!s J. Ardals á þessu kvæði, sem báðar hafa orðið vinsælar.
Nokkurs misskilnings kennir hjá Stefáni, er hann þýðir þessi
tvö fyrstu vísuorð 3. erindis:
„Alt risler det lokkende Tonefald
Af Gangar og Slaaf over Voven“.
þannig:
„Og hrynjandi kveða við hófaslög
og hlátrar og fiðluómar".
Að vísu er norska orðið Gangar til í merkingunni hestur; en að
tala um seiðandi hófaslög er óeðlilegt og ekki sfzt í þessu sam-
bandi. Þetta hefir þýðandi fundið, og því þýtt lokkende með hrynj-
andi. En hér er Gangar nánast í merk. sönglag eða danzlag, sbr.
Ivar Aasen: Norsk Ordbog, Christiania 1873, bls. 208a („et Musik-
stykke til at gaae efter, et Slags Marsch").
Matth. Jochumsson þýðir þetta þannig:
„Það dunar um loftið og fjörð og fell
af fiðlum og söngraddahljómi".
(Ljóðmæli I, Seyðisf. 1902, bls. 243).
En Páll J. Árdal á þessa leið:
„Um titrandi sæflötinn tónaföll
og töfrandi danssöngur hljómar."
(Ljóðmæli, Ak. 1923, bls. 149).
5. og 6. vo. 4. erindis,
„Det blaaner fra Klöft, det skinner fra Bræ,
det dufler fra blomstrende Abildtræ"
þýðir Stefán þannig:
„Það angar frá blómguðum apaltrjám,
af íshettum ljómar, en forsæla’ í gjám“.
Er hér greinilega betur þýtt en hjá M. Joch., sem orðar þetta þannig:
„Það blánar á hlíð og það blankar á tind
frá björkunum angar og skrúðgrænni lind“.
Páll J. Árdal þýðir hér á þessa leið:
„Um dalskörðin blánar, það blikar á snæ,
hin blómskreyttu lauftré anga við sæ“.
Mjög sakna eg þess, að í þýðingu Stefáns af Brudcfærdcn