Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Page 87

IÐUNN
Frádráltur.
81
getið um áður. Hann segir, að þeiv vilji jafnvel jmrka
út úr sálinni frumleik í hugsun, göfgi tilfinninga og
siðferðisþrek. vTakmarkið virðist vera að gera mennina
vélar eða vé/aþjóna, og láta með því móti alla standa
jafnt að vígi, heimskingja og vitmenn. Ef mælingarnar
næði takmarki sínu, myndi menn á endanum verða
jafnblindir á sálarlíf sitt og annara og úr og almanök
hafa gert menn blinda á stjörnugang og sólarfar“. Höf.
virðist því hugsa sér, að þessi mælingavoði muni hafa
sömu áhrif á menn og manndrápin á Axlar-Björn; hann
hætti að sjá sólina, þótt glaðasólskin væri, eftir því, sem
þjóðsagan segir. En vonandi á höf. hvorki úr né alma-
nak og er því ekki blindur á sólarfarið.
Ekki nefnir S. N. neinstaðar, hvernig það muni at-
vikast, að mælingar valdi öllum þessum ósköpum. Les-
endurnir eiga að sjá það með augum trúarinnar, að hér
sé um voða að ræða, án þess að fá að vita í hverju
hann liggur. Eina von höf. virðist vera sú, að heilbrigð-
ur mannskapur taki hér í taumana og afstýri þessum
ófögnuði. Ætlar hann sjálfur ekki að láta sitt eftir liggja.
En þótt svo að voðanum verði afstýrt, þykir honum samt
trúlegt, að mannkynið verði áður búið að bíða tjón á
sálu sinni af þessum mælingafaraldri.
Ekki er nú furða, þótt mikils þyki við þurfa, þar sem
um slíkan alheims sálarháska er að ræða. Þótt hvergi í
greininni komi skýring á því, í hverju þessi voði liggur,
þá er annað, sem skýrir sig sjálft óbeinlínis, sem sé það,
að greinarhöfundurinn er nauða ófróður um mælingar
vits og þekkingar, eins og síðar skal sýnt með rökum.
En um hið óþekta gera menn sér oft hinar kynlegustu
hugmyndir. Þó ætti það að vera heimtandi af þeim, er
leiðtogar gerast, að kenna fyrst og fremst sjálfum sér og
svo öðrum, að halda huganum opnum, safna saman öllu,
löunn XII. 5