Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 73
IÐUNN
Alþýðan og bækurnar.
67
ódýrari, borið saman við efnismagn, en öll önnur tíma-
rit íslenzk. Vegna þess, hvað hún er ódýr, hefir hún
hér um slóðir »komist inn á hvert einasta heimili«. Og
»Hlín« ber sig vegna hinnar miklu útbreiðslu sinnar.
Kristínu Sigfúsdóttur var boðið allhátt verð fyrir hand-
rit sitt að »Gestum«. En bókaútgefendurnir vildu setja
verðið hátt. Kristín gaf bókina sjálf út, seldi ódýrara en
bóksalarnir hefðu gert og fær eflaust meiri ágóða en
ritlaunin hefðu orðið.
Ford bílakóngur hefir ritað merkilega bók um æfi
sína og starfsemi. Alla sína velgengni segist hann eiga
því að þakka, að hann hafi þorað að framleiða í stór-
um stíl með lágu verði og gera bílana að almennings-
eign. »Bílarnir voru skemtivagnar stóreignamanna. Eg
hefi gert þá að erfiðisvögnum almúgans og margfaldað
kaupendatöluna*.
Margir hefðu gott af því, að læra af Ford. En eng-
um er það slík nauðsyn sem bókagerðarmönnum. Engin
vara getur lækkað meir í verði við kaupendafjölgun en
bækur. Og engin vara mundi auka jafn mikið menningu
sem góðar bækur, ef þær yrðu andlegt samgöngutæki
álmúgans, í stað þess að vera fáséð skraut í hyllum
auðmannanna.
Bækur eru fyrst og fremst of dýrar vegna þess, að
bóksala brestur dirfsku til að hafa „upplagið“ stórt og
verðið lágt.
Lestrarfélög og einstaklingar hafa mjög takmarkaða
kaupgetu. Vissar tegundir bóka verða að sitja fyrir.
Allir vilja sjá tímaritin »Skírni«, »Eimreiðina«, »Ið-
unni« og »Vöku«. Langmestur hluti af bókakaupafé al-
mennings gengur til tímaritanna.
Öll þessi rit starfa á sama sviði. Öll flytja þau annað
veifið góðar greinar. En oft hafa komið í fleiri en einu