Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Blaðsíða 81

IÐUNN
Alþýðan og bækurnar.
75
minni frá kaupfélögum en öðrum verzlunum yfirleitt.
Kaupfélögin yrðu áreiðanlegustu viðskiftamenn útgefenda.
Af framansögðu virðist Ijóst, að bækur mundu lækka
í verði og fá meiri útbreiðslu, ef kaupfélögin tækju að
sér söluna.
Meginhluti þeirra, sem íslenzkar bækur lesa, hafa
mjög nauman tíma til lesturs. Konan les helzt með barn
í fangi eða við brjóstið. Bóndinn les hálfa stund eftir
miðdegisverð, örlitla stund á kveldin, innan um hávaða
og skvaldur og annir heimilisstarfa. Oft verður að hverfa
frá bókinni áður en varir. Hver smástund er notuð, en
sjaldan lesið lengi í einu, sjaldan hægt að láta bókina
liggja á borði. Margir lesa helzt liggjandi við herðadýnu,
til þess að hvílast sem bezt frá stritinu meðan bókar-
innar er notið.
Aðstaða þessara manna til bóklesturs er nokkuð önn-
ur en hinna, sem geta setið langar samfeldar stundir
við lestur á bókasafni sínu eða skrifstofu. Ef til vill
verður það bezt munað, sem lesið er á slíkum smá-
stundum. En það verður að gera nokkuð aðrar kröfur
til bókanna.
Ný bók kemur á heimilið. Allir heimilismenn vilja
lesa hana og margir nágrannar. Það má gera ráð fyrir
að bókin sé lesin 10—20 sinnum áður en hún er bundin.
Hvernig á þessi bók að vera búin? Vilji útgefandinn
gera hávaða lesendanna til hæfis, á hann að biðja prent-
smiðjuna að skera upp úr bókinni. Slíkt mundi kosta
prentsmiðjuna sama og ekkert. En þetta eru mikil þæg-
indi. Það er ekki æfinlega >pappírshnífurc við hendina
og kostar leit að einhverju, sem hægt sé áð nota.
»Blóðnætur eru hverjum bráðastar«, fyrsta stundin, sem
nota mætti til lesturs, eyðist.