Eimreiðin - 01.10.1936, Qupperneq 105

KIMREIÐIN
RADDIR
449
ast- — „Vandamál þjóöanna eru vandamál einstaklinganna", er liaft
°ftir einuin af spámönnum nútimans. „Annað og betra fyrirkomulag"
'eitir ]ivi aðeins skjól, að grunnur sé undir byggingunni. Engar líkur
l'afa enn verið færðar fyrir þvi, að sá grunnur verði bygður úr efninu
einu, hvorki að því er snertir stjórnmál eða trúmál.
Ivær hættur virðast báðum þessum málum sameiginlegar: ofstæki og
fómlaeti. Ofsinn leiðir til ráðvillu, en sinnuleysið til dauða. I>eir, sem
l'essi mein ]>já, verða þeirra venjulega ekki varir. Sem stendur er eigi
■'nnað að sjá, en að ofstækið bafi fremur runnið til stjórnmálabarátt-
unnar, en andlegu málin liafi tileinkað sér tómlætið. I>ó má segja að
það lýsj ábuga stjórnmálamanna, live mikið þeir ræða mál sin og bve
m'klu l>eir fórna fyrir þau af fé, fyrirhöfn, pappír og prentsvertu. I>eir
SliiPa sér i „flokka“, aldeilis eins og trúmennirnir i „deildir". Við skul-
Um Sera ráð fyrir að allir „flokkar" og „deildir" vilji vel og berjist
- rir því bezta, sem þeir koma auga á. En sá galli er á þeirri góðu við-
leitni, að oftast er miklu meira kapp lagt á ]>að að berjast en að fræða.
-^fleiðingin verður sú, að þröngsýni og ófyrirleitni ráða rikjum og
kið dregst niður. Mestöll alþýða, a. m. k. til sveita, er svo efnum búin,
‘1 hún getur ekki keypt nema eitt blað. Málsmeðferð og flutningur
>iiast svo, sem „flokknum“ eða „brotinu" kemur bezt þá og þá stundina,
■shoðanaandstæðingum lýst sem varmennum, og þegar bezt lætur er sagt
•aokkuð af sannleikanum. Útkoman verður sú, að lesandinn tjóðrast á
as l’röngsýnis og ofstækis, svo efamál er hvort nokkur kirkjudeikl lief-
Ul" koniist lengra.
htvarpið hefur léð stjórnmálunum nokkur kvöld undanfarin ár til
■mlsra umræðna allra flokka, og hefur það verið mikil bót í máli, það
°m það nær. En það hefur ekki enn náð tilgangi fyrir það, að fjöld-
1 yf hlustendum er svo undirbúinn, að hann trúir því tð samfloklts-
aðurinn segi hvert orð satt, flokksforinginn sé „frelsari", en binir
illjóti Jr n
j ao tara með eintóm ósannindi, sem menn ættu að varast að
niark á, enda stvrkja blöðin fólkið í þeirri trú, þegar þau segja
•’ðindi.
þ.^'° i)tehtir virðast þeir vera, sem hafa gengið ofstækinu á hönd, að
11 felja sig trúlausa með öllu og rnenn meiri fyrir, jafnvel fyrir það,
JiCg'jj. | . ,
j f)eir syna barnagullum sinum fyrirlitningu og hjálpa til að ej'ði-
f>SJa ]>au, ])(j gætnari menn komi eigi auga á, að þessir menn hafi
Vaxið með árum.
er ekki laust við að trúin á trúleysið hafi skapað það álit með-
önd Inanna> sem teljn sig vita mikið, að stjórnmál og vísindi skipi
je eHissess meðal hugðarefna almennings. I>að álit er mjög liæpið. And-
H)ii 111 ll Cru ræci<i nmnna á milli engu siður en önnur mál og af engu
1 ai)uga. Það kom bezt i ljós í fyrra vetur, eftir að umræður um
f * lj jj) A 1 n »
J ifi ' loru fram í útvarpinu. Líklega liefur ekkert útvarpsefni vakið
]i i * allnent °S mikið umtal og þær. Útvarpsráðið má vel una við
n arangur. Eðlilega skifti í ýms horn um skoðanir manna í því uin-
‘29