Eimreiðin - 01.07.1958, Page 16

Hófadynur uiu kvöld
eftir Indriða G. Þorsteinsson.
Seinast hafði okkur verið sagt ekki myndi flogið þennan
dag, en þeir þóttust nokkuð vissir um það rnundi flogið að
morgni. Þetta breytti ekki miklu og eftir kvöldmat fóruffi
við upp til að bíða. Það var komið lauf á trén á torginu fyrir
framan gistiliúsið og krónur þeirra stóðu úðagráar og hnípn-
ar í regnmettaðri þokunni. Maður á gráum hesti reið götuna
fyrir ofan torgið og tvær ungar stúlkur liöfðu staðnæmzt hja
íssölu á horninu. Við sáum ekki livort þær voru fríðar; kannski
voru þær ekki nema í meðallagi, en þær sýndust lotlegar 1
rigningarsallanum. Við höfðum verið að hringja í afgreiðsl-
una frá því snemma urn morguninn, en það var of lágskýj3®
yfir vellinum og nú var ekki meir um þetta að tala.
Við stóðurn úti við gluggann og horfðum á stúlkurnar hja
íssölunni.
— Þekkirðu þær, sagði Lárus.
— Nei, sagði ég.
— Getum við ekki hringt.
— Það er mjög hæpið, sagði ég.
— Ég hélt þú þekktir inn á allt á þessum stað.
— Mönnum verður ekki vel til kvenna í fæðingarplassl
sínu, sagði ég.
Hann hafði farið úr jakkanum þegar hann kom inn °S
lagzt á bekkinn. Svo losaði hann um bindið og saup út 3
liggjandi á glasi sínu, sem hann hafði geymt á hillunni und'
ir borðinu meðan við vorum niðri. Þetta var lágvaxinn niað
ur og orðinn nokkuð feitur og við höfðum hitzt í öðrffi’1
gistihúsum. Ríkisstjórnin hafði falið honum eitthvert erindn
hún var honum hagstæð þetta árið. Og mér fannst han11
skemmtilegri en gömlu félagarnir, sem voru orðnir að óknffi1