Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Qupperneq 12

298
Dauðinn f mjólk.
IÐUNN
ur hrykkju upp af . . . Kanínur má vissulega drepa
)með því nær öllu, ef því er spýtt inn í þær í nægi-
lega stórum skömtum.
Þá rakst ungfrú Evans á Bangssýkilinn, sem leyfði
sér að hafast við, svo að lítið bar á, í kúnum á einu
hinna fullkomnustu kúabúa. Hún gekk fyrir Eichhorn,
forstöðumann sjúkdómadeildar rannsóknarstofunnar, til
þess að fá fregnir af þessum áleitna gerli. Það var
alkunnugt, að Bangssýkillinn var gersamlega hættulaus
mönnum, en hins vegar lá hann á því illkvitnislega
lúalagi, hvarvetna um víða veröld, að koma því til
vegar, að kýr létu kálfunum fyrir tímann. Nú var
íhann á langri, dularfullri og óstöðvandi hringferð um
Ameríku, leitaði uppi öll kúabú — hinn mesti vá-
gestur fyrir mjólkuriðnað Ameríkumanna. Hann bar
enga virðingu fyrir tiginbornum kúm. Hinar mestu
hispurskýr, sem bjuggu við hverskonar tærilæti, voru
engan veginn óhultar fyrir honum og létu kálfunum
unnvörpum. Ekkert efirlit kom hér að nokkru gagni.
»Hafið þér nokkurn tima borið Maltasóttarkokkinn
saman við Bangssýkilinn?« sagði Eichhorn við Alice
Evans.
»Hann gat þess ekki, hvers vegna hann lagði fyrir
mig þessa spurningu«, sagði hún löngu síðar. Og ef
Eichhorn hefði talið málið nokkurs vert, hefði hann
vissulega fyrir löngu síðan sjálfur tekið það til rann-
sóknar. Ef nokkurn hefði órað fyrir því, að þessi
isamanburður hefði hina minstu þýðingu, er ekki hætt
við öðru en að hann hefði verið gerður af hinum
alfrægustu gerlaleitarmönnum. Sjálfan hinn heims-
fræga, danska dýralækni, Bernhardt Bang, hafði aldrei
dreymt um, að hér gæti verið um nokkurn skyldleika
að ræða. Og gamli Davið Bruce hefði sennilega spert