Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1924, Page 242

242
FEEEEt

mörgsvik og völd-in verst víg-véi hans er - u mest, of stór við heims
magt hver - ja.
Núbiö eg, guð,þú náö-ir mig, nægð miskunnar,
Afplán-a öll mín illsk-u hót, eg veit mín brot
eg beið
svo mörg
1 j!1®’ Illsk-u mín-a pú af mér pvo og
og ljót.

&-
all - ar synd-ir lík-a-svo; pví eg meðkenni mín-asymd, í
rn^TF==a=
í=t=
-----,_| TX
-g m-rj-
^r-
I
T
-&>■
mín-umhug-a hún er ei leynd. Ó, guð minn herra, aumka mig,
Minn guð, pvo pú vel mín-a önd
-T—E-

-3
-^r—&—3=-
~r~

&>- 0-
ei - lifgæzka pín mæð i pig, fyr-irmikl-a miskunnpín-a
af misgerðum og allr - i synd og af glæp peim, eg gerð-i,

.a ^ :í
-----1---|---<s>-i--
=5C

-(=-|Ö-^=
\---i--—
af-má pú ill - gerð min-a.
gef pú mér, hreinn eg verð-i.
Mín synd hún jafnan sýn-ir sig,

321

—\—<S—r5—-i-
-<S<---^S-
syndgaði’eg mjög og styggði pig, að pú rétt lát - ur reynist einn,
r -|—i 4 , I 1 "11
frs ^ <r. H h JJ
=p * * ^ * 1 ^ ^ s< ^ j©- -J-l
i ræð-um pín-um finn-ist hreinn, pá mannvit par um dæmir.
r r4-4-
Guð-i lof skalt, önd mín, inn
sízt mun hans mild-i linn
a og hans nafn-i hvað finnst
a, mín sál, slikt ei fyrn-
í