Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1924, Qupperneq 270

270
Dagsvöku er enn nú endi bls.
218.
Dagur burt tekur dimnia nátt
Gbr. 341.
Dagur er, dýrka ber bls. 218.
Dagur í austri öllum Gbr. 289;
1. 120.
Dagur og ljós þú, droltinn, ert
Gbr. 269 (60, 275- 6, 278, 287-8,
346); 1. 116.
Dagur rennur og sýnir sig Gbr.
278.
Dagur svo langur aldrei er (Gbr.
290).
Dásamlegt nafn þitt, droltinn, er
Gbr, 183.
Drottinn, á þér er öll mín von
Gbr. 148 (173, 271, 281-5); 1. 69.
Drollinn segir: Svo sannlega
Gbr. 134.
Drottinn, útsend nú anda þinn
Gbr. 106.
Dýrlegi kongur, o Cbriste Gbr. 74
(aftan við).
Dæm mig, guð, að eg Iíði Gbr.
181; 1. 81.
13f guð er oss ei sjálfur hjá Gbr.
165; 1. 76.
Ef guð væri ekki með oss nú
Mart. 34.
Efsti dagur snart mun yfir falla
Gbr. 326; 1. 135.
Eftir guðs vilja gengur það Gbr.
273.
Eg aumur mig áklaga Gbr. 339.
Eg gekk á einum tíma Gbr. 266.
Eg heiðra þig berrajnn góði] (Gbr.
150, 249, 279).
Eg brópa til þin, ó, herra Krist
Gisl. 12.
Eg stóð á einum tíma Gbr. 219.
Eg treysti, herra, upp á þig bls.
217.
Eg trúi á guð cilífan Gbr. 81.
Eg trúi á guð föður þann Gbr.
116.
Eg vil eina jómfrú lofa (Gbr. 191).
Eg vil jómfrú eina (Gbr. 191).
Eilifi einvaldsherra Gbr. 359.
Eilifi faðir, allir vér Gbr. 102.
Eilífi guð, vor einkavon Gbr. 234.
Eilífi guð, vort einkaráð Gbr. 238
(168).
Eiiíft lof sé þér (Gbr. 121).
Eilífum föður öll hans hjörð Gbr.
97.
Eilífur guð og faðir kær Gbr. 332
(238); 1. 137.
Eilífur guð og faðir minn Gbr.
250; 1. 111.
Einn guð skapari allra sá Gbr.
271 (148, 272, 280, 281—5, 291-6,
291-6, 313-314).
Einn lierra eg bezt ætti Gbr. 191
(204, 321, 353); 1. 85.
Einn tíraa var sá auðugur mann
Gbr. 226; 1. 102.
Eins og sitt barn faðir ástargjarn
Gbr. 365 (366-8); 1. 145.
Einum guði sé eilíft lof Gbr. 30.
Einurn guði sé æra og dýrð Gbr. 62.
Ei oss, ei oss, herra, heiður gef
Gbr. 363.
Eilt barn er borið í Bethlehem
Gbr. 33.
Eilt lítið barn svo gleðilegt (Gbr. 25).
Eitt sveinbarn fætt oss sannlcga
er Gbr. 329; 1. 136.
Eldri menn og yngri, lofið Gbr. 5.
Elska guð, ei skaltu sverja Gbr.
114.
Ending veraldar oss er nær Gbr.
328
Endurlausnarinn ijúfi bls. 218.
Endurlausnari[nn] vor, Jcsú Krist
Gbr. 64; 1. 34.
Englasveit kom af himnum bá
Gbr. 21; 1. 12.
Esajas spámann í anda sá Gbr.
104 (aftan við).
Esajas spámann öðlaðist að fá
Gbr. 104 (aftan við).
Faðir á himnahæð Gbr. 298; 1.122.
Faðir á himnum, herra guð Gbr.
122.
Faðir, sonur, andi heilagi Gbn267.
Faðir vor, hver eit himnum á
Mart. 23 (Gbr. 119).
Faðir vor, scm á himnum ert (lieyr
nú) Gbr. 123.