Hugur - 01.01.1994, Síða 77

Hugur - 01.01.1994, Síða 77
HUGUR Að gera eða að vera 75 í velferðarríki eiga allir að hafa efni á sjónvarpstæki — og kannski svo í hjónarúminu um nóttina, því í velferðarríki eiga sem ilestir að vera giftir. Eftir stranga vinnuviku fara menn kannski á fyllirí til að drekka frá sér vitið og missa minnið. Verklýðsfélögin þeirra berjast fyrir betri kjörum svo að sjónvarpið verði í litum og svartidauðinn að líkjörum. En ekkert verklýðsfélag virðist taka mark á Halldóri Laxness þegar hann segir: „Það væri ánægjulegt ef krafan um mannsæmandi vandvirkni væri hjá öllum verkamönnum, svo og í verkalýðsblöðum, samferða kröfunni um mannsæmandi kaup. Allir verkamenn ættu að heimta að mega vinna verk sín af mannsæmandi vandvirkni eða leggja niður vinnu ella. Það er ekki nema sjálfsagt að heimta mannsæmandi kaup, en meðan enn er til verkamaður og sjálfvirkar vélar ekki orðnar alráðar, þá er krafan um fullkomnun verksins siðferðisgrundvöllur verkamannins; því hvar á hann annars að finna fullkomnun í lífi sínu?“*^ Viðtekin skoðun er að vinna sé leiðinleg, enda er hún það flest í iðnríkjum okkar daga. Eins er einhver nútímalegasta krafan í fræðslu- málum krafan um námsleiðaval. Við hugsum að heita má aldrei um hitt, fremur en verklýðsforingjarnir, að vinna eigi að vera skemmtileg: Verst af öllu er að verða sjálfs sín gröf. Vinnan er fyrst og síðast hermdargjöf, nema sem hvíld á eftir iðjuleysi. Að vísu veit Guttormur Guttormsson betur en hann veit, eins og skáldum ber. Hann veit að vinnan getur verið hvíld. Og læt ég nú útrætt um ánægjuna. Aðalatriðið er a mannlegar athafnir, eins og vinna, geta sem bezt verið markmið í sjálfum sér í stað þess að vera einber tæki til að ná einhverjum öðrum markmiðum. Þetta hnekkir markhyggjunni. V Reglingi hnekkt Um athafnasiðfræðina eða reglusiðfræðina eða reglinginn er það að segja að siðfræðingar hafa lengi fundið til þess að frá sjónarhóli hversdagslífsins — og siðferði er nú einu sinni afar hversdagslegt 18 Halldór Laxness, íslendíngaspjall (Reykjavfk, 1967), s. 128-29.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Hugur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.