Morgunn - 01.12.1934, Qupperneq 51

MORGUNN
177
sem lítið skilja, því að návist ástvinanna hefir oft svo
mikil áhrif á framliðna ástvini, að þeir hrífast svo mik-
ið, og tapa svo stillingu og jafnvægi, sem þarf til þess
að geta rólega sýnt liðna atburði úr jarðlífinu. Það er
áreiðanlega meiri örðugleikum bundið en margur getur
skilið, fyrir framliðna vini að gera sig skiljanlega, og
virðist fyrir mörgum verum að þær þurfi æfingu, eins og
líka þeir menn fá æfingu, sem fara að sitja á fundum
hvað eftir annað. Það eykur skilning á framhaldslífinu,
■og það útstreymi, sem er frá liverjum manni, þroskast,
og sameinast betur þeim skilyrðum, s,em eru framleidd
á sambandsfundi.
Nú kemur konan þín fast að þér og segir, að þú
skulir ekki hugsa um sig með söknuði, því að þótt það
hefði verið gaman, að vera lengur með ykkur, þá er nú
samt yndislegt að vera farin, og hún segir, að þetta alt
sé ,ekki þýðingarlaust, því að hún hafi svo mikið að
starfa og undirbúa. — Manstu eftir fallegu hæðinni fyr-
ir ofan, þar sem þið bjugguð; það var svo fallegt útsýni
þaðan, það hlaut að hrífa hvern, er þar kom á fögrum
sumardegi, og ekki sízt kvöldfagurt. Og hún segir: Nú
fæ eg að ráða útsýninu mínu sjálf. Hún hefir svo fasta
og örugga lund, að það var ekki strax rokið burtu, sem
mótaðist í sál hennar. Það er vegna þess, að hún sýnir
þetta, og nú hefir hún sjálf mótað sér sama útsýnið og
og var að lýsa áðan, og á þessum stað hefir hún reist
ykkur hús. Eg sé húsið, segir Jakob, það er eklti stórt,
on það er yndislegt, og laugað af hreinum kærleika.
Hún ætlar að taka á móti þér í þetta hús, en hún segir,
að það geti verið, að hún taki á móti .einhverjum á
undan þér.
Hún laugar þig í kærleika og fi'iði, og mér finst
það vera mikil andleg laug, og hún segir, að þú skulir
ongu kvíða og ganga öruggur fram eins og þú stefnir;
áún er svo ánægð með það, hvað þú ert glaður, og hugs-
ar mikið til hennar.

12