Morgunn - 01.12.1934, Qupperneq 102

228
MOKGUNN
Eg veit, að astral-vélfræðingar hafa áhuga fyrir nýj-
um hraða-aðferðum og nýjum aflgjöfum, því bæði eg og
aðrir hafa oft talað við einn af hraða-methöfum jarðarinn-
ar, sem fórst við tilraun til að ná nýju hraðameti á hreyf-
ilbát. Þessi ágæti, greindi írlendingur er stöðugt að vinna
að nýjum vélum og nýjum aflgjafa, eftir því, sem hann
sjálfur segir frá, en sennilega er fyrirhugað að nota þess-
ar vélar á jörðunni en ekki í astral-heiminum, þar sem
hinsvegar er hægt að leika sér að þessu eins og börn að
leikföngum. Að öðru leyti býst eg við, að ekkert sé um
flugvélar á stað, þar sem sérhver maður er sín eigin flug-
vél! og þar sem flutningar og hreyfingar verða fyrir mátt
óskarinnar einnar, eins og á töfraklæði.
Dans á astral-svæðinu er fjölbreytilegri og litauðugri
en skilið verði jarðneskum skilningi. Og það er unt fyrir
oss, án þess að reyna mjög á ímyndunaraflið, að hugsa
oss eteriskan líkama og hug (því að í dansi kemur hugur
meiratilgreina en tærnar), sem snýst í flóknum dansi, sem
er í samræmi við sjálfa hreyfingu sviðanna. Því að á
astral-svæðinu er litið áhrynjanda sem sjálfa lind alls lífs.
En það ér fyrst þegar hugsað er til astral-íþróttanna,
sem hætt er við, að hugsun vor komist á ringulreið! Því
að vér vitum, að hlaup og stökk og glímur eru iðkaðar á
astral-svæðinu. En á sviði, þar sem að óska er sama sem
að framkvæma, og löngunin ein til þess að flytja líkamann
í annan stað er sama sem að vera kominn þangað, mætti
virðast nægilegt fyrir astral-hlauparann að óslca þess að
komast fram úr keppinaut sínum nokkur fet og gera
það svo!
Og sannleikurinn er sá, að einmitt svona er þessu
háttað! Því að það er aflið, kappið í hugsun, sem veldur
því, að astral-íþróttamaðurinn sigrar keppinaut sinn með
þeim augnabliks-mismun, sem engin leið er að greina á
jarðneskum skeiðvelli, eftir því sem astral-vinir mínir
skýra mér að minsta kosti frá.
Það er eterisJci líkaminn, sem tekur þátt í leikjunum,